| |
Κυριακής απόγευμα θλιμμένο
Σκοτεινό δωμάτιο παγωμένο
Σου ‘γραψα δυο λέξεις
Να μην νιώθω μοναξιά
Μα η άρνηση μαχαίρι
Από το δικό σου χέρι
Μου τρυπάει την κάρδια
Της ψυχής μου άνοιξα την πόρτα
Για να σου χαρίσω όπως πρώτα
Το κορμί που θέλει
στο δικό σου να κρυφτεί
Μα η απάντηση μαχαίρι
Από το δικό σου χέρι
Ήταν μόνο η σιωπή
Τι να σκεφτώ για σένα πια
Αφού δε σ’ έχω αγκαλιά
Γιατί φοβήθηκες τον έρωτα μαζί μου
Το πάθος ήταν αφορμή
Σχέση παράνομη κρυφή
Κι έτσι τελειώσαμε
Μια Κυριακή ζωή μου
Κάθε μέρα που περνάει θυμάμαι
Όνειρα και λόγια με πονάνε
Σ’ έχω πια ξεχάσει
Σου το λέω έτσι απλά
Σαν εκείνο το μαχαίρι
Από το δικό σου χέρι
Που ‘χω βγάλει απ’ την καρδιά
Ένα σύννεφο κοιτάζω γκρίζο
Εισ' εδώ και όμως δε σ’ αγγίζω
Στο μυαλό θα μείνεις
Μια ανάμνηση παλιά
Την πληγή έχω γιατρέψει
Όχι άλλη μαύρη σκέψη
Για την Κυριακή ξανά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
