| |
| | Το Ανθρώπινο Πλάσμα |  | | | ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ. | | |
Με ένα πρόπλασμα πηλού δεν φτιάχνεις άνθρωπο.
Πάνω στο χαρτί με πένα δεν φτιάχνεις μια ψυχή.
Θέλουν πολλά περισσότερα, πολλά περισσότερα.
Κι αν εγώ πονάω την ώρα ετούτη
είναι γιατί με φτύσανε στο στόμα να πάρω ανάσα
και μου αλλάζουν συνεχώς τα χρώματα στη χάρτινη ψυχή μου.
Λέγε με ανδρείκελο, λέγε με πράγμα, μην με γελάς,
παρακαλώ και μην με μη πεις ανθρώπινο πλάσμα.
Η χάρτινη κούκλα είδε, η χάρτινη κούκλα έμαθε,
η χάρτινη κούκλα έκλαψε και τώρα ξέρει.
Ευλογημένη να 'ναι η βροχερή εκείνη νύχτα στο βουνό,
με ξέβαψε και μ' έκαψε με τους κεραυνούς της,
κύλισε η στάχτη μου ανάκατη με αίμα στα ρυάκια,
έγλειψε τα ριζά των δέντρων, πότισε τα ρείκια στα ποτάμια,
ξεδίψασε το ετοιμοθάνατο τσακάλι, τάισε τον γύπα,
κόλλησε σε μια πέτρα που πέθαινε, την άφησε τρίμματα,
έγινε κομμάτι αποτυπώματος σε ένα κοράλι τεράστιας σημασίας,
ήτανε, λέει, εκείνο το μέρος της αλυσίδας που έλειπε.
Γιατί, αλήθεια, με ένα πρόπλασμα πηλού δεν φτιάχνεις άνθρωπο,
πάνω στο χαρτί με πένα δεν φτιάχνεις μια ψυχή.
Είναι πολλά περισσότερα, πολλά περισσότερα.
Κι αν εγώ τελειώνω το χρόνο ετούτο
είναι για να γεννηθώ ξανά από τις στάχτες των θανάτων
και να μου αλλάξω διαπαντός τα προπληρωμένα μελλούμενα.
Κάνε με φίλο σου, κάνε με εχθρό σου, μη μου κρυφτείς,
παρακαλώ, μην καρτερείς να καταπέσω.
Πάνω στη δύναμη, πάνω στη νιότη μου, όσο αντέχω να πετώ,
φέρε αγάπη να φιλιώσουμε ή δείξε τα όπλα σου να μετρηθούμε.
Ευτυχισμένη να ΄ναι εκείνη η ανθρώπινη ψυχή ,
που δεν προσπέρασε τη ζέστη μιας αγάπης, τόλμησε,
που δεν φοβήθηκε στη μάχη μιας αξίας, άντεξε,
και που περπάτησε αντάμα με των ηρώων το γινάτι,
και που έκλαψε για των αντρείων το παραστράτημα,
μα και που κράτησε ορφανό παιδί στην αγκαλιά της,
με νανουρίσματα του 'πε για της δημιουργίας τον οίστρο,
ευλογημένες όλες οι ψυχές που αγαπήσανε ένα όνειρο.
Ευλογημένες να 'στε όλες οι πονεμένες αγάπες.
Την ευλογία σας κι εγώ να αξιωθώ,
ένας φτωχός του δρόμου αλήτης, ένα μεθυσμένο αλάνι,
δεν έχω τίποτα, δεν είμαι τίποτα, ένα μονάχα,
ρίξε τροβαδούρε μου το παλιοκαιρισμένο σου σύνθημα...
"Ω άνθρωποι, είμαι δικό σας πλάσμα!
Ω πλάσματα, είμαι δικός σας άνθρωπος!"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
γαλάζια πεταλούδα
08-02-2010 @ 14:25 | Ω Ρένα, ΥΠΕΡΟΧΟ !!!!!!!!!!! ::theos.:: | | malkon64
09-02-2010 @ 10:58 | Ευτυχισμένη να ΄ναι εκείνη η ανθρώπινη ψυχή ,
που δεν προσπέρασε τη ζέστη μιας αγάπης, τόλμησε,
που δεν φοβήθηκε στη μάχη μιας αξίας, άντεξε,
και που περπάτησε αντάμα με των ηρώων το γινάτι,
Εξαίσιο !!!!!!!!!!
..... ::yes.:: ::yes.:: .......... | | renouita
09-02-2010 @ 11:17 | Ευχαριστώ πολύ Γαλαζια πεταλουδα | | renouita
09-02-2010 @ 11:21 | Σε ευχαριστω Κωνσταντινε, να εισαι καλα! | | γιος της βροχής
12-09-2011 @ 21:42 | φέρε αγάπη να φιλιώσουμε ή δείξε τα όπλα σου να μετρηθούμε. .......
Yπέροχο.. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
