| |
Κάθε τόσο νοσταλγώ το μπαλκόνι με τις σκουριασμένες καρέκλες,
ξέρω πολύ καλά τι αφήνω πίσω κάθε χρόνο.
Φεύγω πάντα με την υγρασία του πρωινού.
Κάθε τόσο νοσταλγώ τις ατέλειωτες ώρες μπρόστα στον ήλιο
βλέποντας τον να βουτά, χάνομαι στο ταξίδι του...
οι λέξεις πάντα κυλάνε πιο εύκολα στο μπαλκόνι
γεμίζω σελίδες, χαρτάκια, ασπάζομαι τον εαυτό μου...
άλλες φορές φέρνω στο νου μια αλάνθαστη γαλήνη
καθώς ο Αύγουστος ξεδιπλώνεται στο γηρασμένο κόσμημα της φαντασίας μου
φεύγω, εξαφανίζομαι, σαν αναστεναγμός
και νιώθω πως μου λεν οι μυρωδιές...τί είμαι...
και ξεχνάω πού πηγαίνω, που επιστρέφω πού πατώ...
και κάθε Αύγουστο
θέλω να κρυφτώ στην άχνα του ανέμου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
