Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Βούτες
 
Αφρισμένα κύματα...

Βουτούσαν οι γλάροι μες στα μάτια του

πλακωμένοι απ' το βάρος της συννεφιάς.

Ανάμεσα στις κούπες του καφέ

τα ποτηράκια του κρασιού

Ανερμάτιστα λόγια

Σαν ασκήσεις ορθοφωνίας

χαλίκια στο στόμα του καιρού

Χάρηκα, απορώ, βρέχει, αναθεώρηση, πρόσεξε...

Κι η μέρα πως βαριέται

καθώς βάφεται μπροστά στον καθρέφτη μας

Σουφρώνει τα χείλη, να στρώσει το κραγιόν

Να κι ένα ψευτοχαμόγελο,τάχα ικανοποίησης

Τα λόγια φτερούγισαν άσκοπα

κι ύστερα στέγνωσαν πάνω στα ποτήρια

αφήνοντας την μπογιά τους

Τα πιο βαριά κατακάθισαν μαζί με τον καφέ στις κούπες.

Μιλάγαμε,

αλλά πάλι μπορεί να έπαιζε και το ράδιο.

Το χοντρό καναρίνι κοιμήθηκε στο κλουβί του.

Συνέχιζε το ψιλόβροχο την ώρα που φευγα

κι η ομίχλη έγλυφε ύπουλα και μυσταγωγικά την γη

Όταν έφτασα σπίτι

ήχησε ο εσπερινός

Λυπημένα θαρρώ

Σαν να είχε κρεμαστεί απ την καμπάνα

ο τρελός του χωριού

μην αντέχοντας πια.

Λέω για κείνον με τα αφρισμένα μάτια

Κάναμε παρέα πότε πότε

κι ας μην τον βλέπαν οι άλλοι

Μα... μπα, ιδέα μου θα 'ταν

Δεν γινόταν να υπήρχε...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 19
      Στα αγαπημένα: 5
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Γιάννης Ποταμιάνος
10-02-2010 @ 14:09
Μάτια και βροχή
μας επηρέασαν και τους δύο μας
σήμερα

Πολύ όμορφο το ποίημά σου
Καλό βράδυ

::up.:: ::up.:: ::up.::
oneiropola
10-02-2010 @ 14:13
Κάναμε παρέα πότε πότε

κι ας μην τον βλέπαν οι άλλοι

Μα... μπα, ιδέα μου θα 'ταν

Δεν γινόταν να υπήρχε...

::up.:: ::up.:: ::up.::
Helene52
10-02-2010 @ 14:17
Υπέροχο !!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
**Ηώς**
10-02-2010 @ 14:19
Σαν να είχε κρεμαστεί απ την καμπάνα

ο τρελός του χωριού

μην αντέχοντας πια..........ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ...καλό σου ξημέρωμα! ::theos.:: ::theos.::
χωρικός
10-02-2010 @ 14:20
γειά σου ρε Μόντε! γλυκιά μελαγχολία ::yes.::
montekristo
10-02-2010 @ 14:35
::smile.::
ενα ασμα για καληνύχτα
http://www.youtube.com/watch?v=omBFLzUod9Y
skorpina 81
10-02-2010 @ 14:36

Κάναμε παρέα πότε πότε

κι ας μην τον βλέπαν οι άλλοι

Μα... μπα, ιδέα μου θα 'ταν

Δεν γινόταν να υπήρχε... ::yes.:: ::yes.::
ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ
10-02-2010 @ 14:50
Μιλάγαμε,

αλλά πάλι μπορεί να έπαιζε και το ράδιο.

εκπληκτικός...
arpistre
10-02-2010 @ 15:55
εγώ κόλλησα με τα χαλίκια στο στόμα του καιρού..
::smile.::
ΥΓΡΟ ΠΥΡ
10-02-2010 @ 16:07
::up.:: ::up.:: ::yes.::
elpidakwstopoulou
10-02-2010 @ 16:09
Σαν να είχε κρεμαστεί απ την καμπάνα

ο τρελός του χωριού

μην αντέχοντας πια.

υπέροχος !!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.::
DimitrisPratsos
11-02-2010 @ 00:57
μπραβο φιλε καταπληκτικο γεματο ομορφες εικονες
::up.:: ::up.:: ::up.::
καλημερα απο την ψραια Μυτιληνη
TAS
11-02-2010 @ 01:25
πανδαισία ποίησης αλλά και επικίνδυνη έκθεση του αναγνώστη στην ακτινοβολία μιας ανατρεπτικής μελαγχολίας . .
my alter ego
11-02-2010 @ 03:27
"πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου"

Έτσι κι εσύ... ονομάζεις τα πράγματα, κι αίφνης υπάρχουν.
sofiagera
11-02-2010 @ 03:32
Όταν έφτασα σπίτι

ήχησε ο εσπερινός

Λυπημένα θαρρώ

Σαν να είχε κρεμαστεί απ την καμπάνα

ο τρελός του χωριού

μην αντέχοντας πια. ::up.:: ::up.:: ::up.:: ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ
efrosiba
11-02-2010 @ 03:52
::theos.:: ::theos.::
peiraiotissa
11-02-2010 @ 09:26
κι η ομίχλη έγλυφε ύπουλα και μυσταγωγικά την γη


Τι να πω...δεν έχω λόγια!!! ::theos.::
MASTER
11-02-2010 @ 16:32
Νέο ποιητικό είδος: αισθαντική μελαγχολία!
dimvel
12-02-2010 @ 10:58
Βούτες σε στίχους πίνακες !!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο