| |
Δρεπάνι οι λέξεις...
λεπίδας αιχμή η χροιά...
ομίχλης μαύρο σύννεφο...
έννοιες κροταλίζουν...
σκάβοντας η γλώσσα βαθειά...
χαράδρας θλίψη...
άλλος ένας σεισμός...
σκόρπισε ερείπια...
μονοπάτι κλειστό...
τα χνάρια σκεβρωμένα...
αδύναμα...
πως να περάσεις ένα βουνό...
πως ν' αγκαλιά-σεις τ' απόμακρα σύνορα...
***
Έκρυψαν τον Θεό...
εκτέλεσαν τα θαύματα...
μίσησα την αυγή που κρύβεται...
εναντιώθηκα στην θάλασσα που στέρεψε...
τεμάχισα τις καλημέρες που σκοτείνιασαν...
άδειασα τα χρώματα που ξέφτισαν...
στις κόλασης τον οχετό...
***
Μονάχα τ' αγαπημένο μου άλογο καρτερώ...
να καλπάσουμε δίπλα στον ουρανό...
αφήνοντας την κρύπτη του φόβου...
θέλω να χορτάσω από αρώματα...
να φλερτάρω με το κορμί της γαλήνης...
μια πεδιάδα ζητώ...
ανθισμένη...
μια λίμνη γαλάζια...
να φτερουγίσει σαν αετός...
να κολυμπήσει σαν δελφίνι...
σε αυτήν την εικόνα...
να ξεπεζέψω ψυχή μου...
μονάχα εδώ έμαθα να Ζω...
***
Δεν σε ξέχασα φεγγάρι μου...
εισιτήριο ζωγραφίζω...
με ανάγλυφα γράμματα...
και προσ-ευχές...
μην δακρύζεις...
δεν αντέχω τις καταιγίδες...
πλησιάζω...
θα σε νιώσω...
μου ψιθύρισε το φως...
μην δακρύζεις...
χαμήλωσε...
στην ομίχλη...
θα σε νιώσω...
μέσα μου...
ανάσας ναρκωτικό...
μην δακρύζεις...
Ψυχή μου...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
