| |
μαυρο πουκαμισο η αγαπη σου, ξεθωριασε
δεν αντισταθηκε στου χρονου την φθορα
αυγουστος μηνας μα τριγυρω φθινοπωριασε
εφυγες κι ηρθε στη ζωη μου συμφορα
σου λεω ελα μα εσυ ποτε δεν ερχεσαι
πες μου τι εκανα κι ετσι με τιμωρεις
τοσο απαραδεκτα να μου συμπεριφερεσαι
εγω τρελαινομαι κι εσυ αδιαφορεις
ρεφ
εγω να ζω,για σενα μονο
κι εσυ να λες,πως θελεις χρονο
να σκεφτεις
να βιαζομαι να ρθω κοντα σου
κι εσυ να τρεχεις μακρια μου
να κρυφτεις
εγω να ζω για σενα μονο
κι εσυ να λες πως θελεις χρονο
να σκεφτεις
μονος μου να παραμιλαω
να σου φωναζω σ αγαπαω
κι εσυ ουτε στα ματια σου δε θελεις να με δεις
σαν μαυρο συννεφο τον ουρανο μου σκεπασε
ας ερχοσουνα αποψε σαν βοριας
να πεις πως μ αγαπας κι οτι με σκεφτεσαι
κι ας ηταν λογια της παρηγοριας
αν θυμασαι καποτε ποσα μου ελεγες
πως μπορεις και τοσο ευκολα ξεχνας
αποφευγεις να με δεις δεν ενδιαφερεσε
μαλλον επαψεςν να μ αγαπας
ρεφ
εγω να ζω,για σενα μονο
κι εσυ να λες,πως θελεις χρονο
να σκεφτεις
να βιαζομαι να ρθω κοντα σου
κι εσυ να τρεχεις μακρια μου
να κρυφτεις
εγω να ζω για σενα μονο
κι εσυ να λες πως θελεις χρονο
να σκεφτεις
μονος μου να παραμιλαω
να σου φωναζω σ αγαπαω
κι εσυ ουτε στα ματια σου δε θελεις να με δεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
