Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132011 Τραγούδια, 269769 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ζω και δεν έχω
 
Ζω στο σκοτάδι, σα σκιά
στον τοίχο μεγαλώνω:
το είδωλο του κανενός
κι είμαι αυτή που αφενός
δολοφονώ τη μοναξιά
που αφετέρου, σώνω.

Δεν έχω πρόσωπο, ούτε φως,
αόρατη περνάω
στη θάλασσα του πουθενά
με τα απέραντα κενά
που τα μεγάλωσα εντός
κι απ’ έξω τα ξερνάω.

Ζω στο σκοτάδι, σα φωτιά
σβηστή, εδώ και χρόνια
Μέσα στις στάχτες των καιρών
κι από τα «αχ» των τυχερών
ρίχνω μια σπίθα στο νοτιά
και στου βοριά τα χιόνια.

Δεν έχω ελπίδα, μήτε γη
μονάχα ένα μαχαίρι
του Κάιν είναι, και θαρρώ
πάνω στην κόψη του θα βρω
να σκάψω ακόμα μια πληγή
στο αδερφικό μου χέρι

‘Κείνο που μοιάζει να ‘μαι ‘γω
και νεύματα μου κάνει
όταν τις νύχτες χαιρετώ
πνιγμένες μες στον πυρετό,
Κι όταν τρελαίνομαι να βγω
στου κόσμου το λιμάνι.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
Αστρογιογγι
14-02-2010 @ 15:29
Ομορφια!!!
να προσεχεις το φαντασματακι σου...
καλημερα!
ΥΓΡΟ ΠΥΡ
14-02-2010 @ 15:31
ΥΠΕΡΟΧΟ!! ::up.:: ::up.:: ::yes.::
γαλάζια πεταλούδα
14-02-2010 @ 15:32
εξαιρετικό !!!!!!!! ::theos.::
ierax
14-02-2010 @ 15:41
πολύ ωραίο και "μουσικοφόρο"
ΚατεριναΘεωνα
14-02-2010 @ 16:00

Ζω στο σκοτάδι, σα σκιά
στον τοίχο μεγαλώνω:


ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΜΑΖΙ ΘΑ ΣΕ ΡΩΤΑΝΕ
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΟΙ.

::theos.:: ::hug.::
ΛΑΧΕΣΙΣ
14-02-2010 @ 16:00
Δεν έχω πρόσωπο, ούτε φως,
αόρατη γυρνάω
στη θάλασσα του πουθενά
με τα απέραντα κενά
που τα μεγάλωσα εντός
κι απ’ έξω τα ξερνάω.

πολλές φορές ο εμετός
σωτήριος είναι και αυτός
δείχνει τ'ανεπιθύμητο
σ'ένα στομάχι ακοίμητο...
Christa E.
14-02-2010 @ 16:06
‘Κείνο που μοιάζει να ‘μαι ‘γω
και νεύματα μου κάνει
όταν τις νύχτες χαιρετώ
πνιγμένες μες στον πυρετό,
Κι όταν τρελαίνομαι να βγω
στου κόσμου το λιμάνι.
Άσε Αθανασία μη μου θυμίζεις πως έχω πυρετό γιατί...άσε!!! ::sad.::
Με προβλημάτισε μπορώ να πώ!!! Πολύ ωραίο!!! ::yes.:: ::up.::
ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ
14-02-2010 @ 16:16
θαυμαστής και πάλι.... ::love.::
sofianaxos
14-02-2010 @ 21:46
::up.:: ::theos.:: ::up.::
sofiagera
14-02-2010 @ 22:28
Ζω στο σκοτάδι, σα φωτιά
σβηστή, εδώ και χρόνια
Μέσα στις στάχτες των καιρών
κι από τα «αχ» των τυχερών
ρίχνω μια σπίθα στο νοτιά
και στου βοριά τα χιόνια. ::up.:: ::up.:: ::up.::

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΟΛΟ!
nea xrysi
14-02-2010 @ 22:59
Υπέροχο!!!!! ::theos.:: ::hug.::
oneiropola
14-02-2010 @ 23:40
‘Κείνο που μοιάζει να ‘μαι ‘γω
και νεύματα μου κάνει
όταν τις νύχτες χαιρετώ
πνιγμένες μες στον πυρετό,
Κι όταν τρελαίνομαι να βγω
στου κόσμου το λιμάνι.

::up.:: ::theos.:: ::up.::
**Ηώς**
15-02-2010 @ 00:21
το είδωλο του κανενός
κι είμαι αυτή που αφενός
δολοφονώ τη μοναξιά
που αφετέρου, σώνω. ::love.:: ::theos.:: ::theos.::

φιλάκιααααα!!!!!!!!!!!!!!
suaddo
15-02-2010 @ 05:31
ειναι τρομερο αθανασια
υποκλινομαι......
malkon64
15-02-2010 @ 07:32
Ζω στο σκοτάδι, σα φωτιά
σβηστή, εδώ και χρόνια
Μέσα στις στάχτες των καιρών

ΥΠΕΡΟΧΗ ΠΟΙΗΣΗ !!!

::yes.:: ::up.:: ::yes.::
rock sugar
15-02-2010 @ 09:45
υπάρχεις και δίνεις καλή μου....
τόσα όσα δε μπορείς να φανταστείς...
::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο