| |
Σκίτσα κυκλώνουν οι ζωές...
τέχνης άγνωστης...
στα πνευμόνια που κρύβουν Ανατολές...
τραγουγώ σαν σύννεφο καπνού...
τις νύχτες και κρύβομαι...
στις εγκατελειμμένες φωλιές των δένδρων...
άστεγος κυνηγώντας αμετανόητους πονοκεφάλους...
Ερήμωσαν οι πατρίδες που σκορπίζαμε τις τράπουλες...
με σκίτσα βρεγμένα από όνειρα...
τώρα γκριζάρουν οι εφιάλτες...
χτυπώντας τις καμπάνες πένθιμα...
κι ούτε ένας δεν προσκυνά...
ούτε ένα ζευγάρι μάτια δεν δακρύζουν...
κι ο φονιάς σκοτώνει μανιασμένος σαν αγρίμι...
εξοστρακίζει κι εξοστρακίζεται...
σκάβοντας τα νταμάρια της ύπαρξης...
εξυψώνοντας τ' αερόστατο της ομίχλης...
διχάζοντας τον ορίζοντα...
έντονα σαν τον βοριά...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
