| |
Ο ΜΟΝΟΠΟΔΟΣ ΓΛΑΡΟΣ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι αδιανόητο να φτάσεις στην Αυστραλία και να μην πάς να δεις τις τεράστιες παραλίες της. Μία από τις διασημότερες ,από τις 70,παραλίες του Sydney είναι η Bondi.Beach.Πήγα το πρωί για να κάνω ένα μπάνιο πριν αρχίσουν οι ζέστες. Δεν άντεξα πολύ έξω από το νερό. Η θάλασσα της Τασμανίας ήταν πράσινη και η αμμουδιά λεπτή και χρυσαφή, σαν χρυσή ζάχαρη άχνη .Η πλαζ ήταν σχετικά έρημη με νέους και νέες που κάνανε τζόκινγκ. Στο νερό μερικοί τολμηροί surfer ,με τις ειδικές στολές τους, ήταν ήδη πάνω στις σανίδες τους.
Η παραλία απλώνεται περίπου 1 χιλιόμετρο, και βρίσκεται 8 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη. Ξεκίνησε ,αρχικά, με λίγες εργατικές πολυκατοικίες το 1920 αλλά μετά η τύχη της χαμογέλασε φτάνοντας διάσημη την περίοδο 1920-1930.Η ονομασία Bondi προέρχεται από την γλώσσα των Αβοριγίνων και σημαίνει το νερό που σπάει πάνω στια βράχια. Μετά έπεσε σε δυσμένεια και ελάχιστοι μπαίνανε στον κόπο νε έρθουνε για κολύμπι έτσι χρησίμευε μόνο για surfing. Κατά την δεκαετία του 90 ξοδεύτηκαν μεγάλα κονδύλια για να την κάνουν πάλι όμορφη και διάσημη. Οι surfers την λατρεύουν και έχουνε κάθε λόγο. Τα μεγάλα και δυνατά κύματα τους βάζουν σε μεγάλη δοκιμασία . To καλοκαίρι έρχονται πάνω από 40.000 λουόμενοι την ημέρα. Κάθε Χριστούγεννα ,που οι ευρωπαίοι τραγουδάνε, γύρω από το έλατο ,φορώντας χοντρά ρούχα, οι αυστραλοί βουτάνε στο Ειρηνικό φορώντας τυπικά τον σκούφο του Αϊ Βασίλη. Δυστυχώς μερικοί παρεκτρέπονται χαλώντας το έθιμο αφού είναι τύφλα στο μεθύσι. Η πλαζ φημίζεται και για το ναυαγοσώστες της .Είναι η πρώτη λέσχη ναυαγοσωστών στον κόσμο. Ιδρύθηκε το 1906 εξαιτίας αυξημένου αριθμού θυμάτων από πνιγμό. Οι ιστορικές αναφορές λένε για πάνω από 40.000ανθρώπους που σώθηκαν ,από το 1906 μέχρι σήμερα, από την θρυλική λέσχη.
Μπήκα γρήγορα ανυπόμονη να χαρώ τα μεγάλα κύματα και να αποδείξω, στον εαυτό μου, ότι δεν με τρομάζουν τα διάφορα παραμύθια που άκουσα σχετικά με αυτά. Τελικά δεν ήταν παραμύθια αλλά πραγματικότητα. Τα ψηλά και δυνατά κύματα σε παίρνουνε και σε πετάνε μακριά από την ακρογιαλιά και όταν προσπαθείς να γυρίσεις πίσω ανακαλύπτεις ότι είσαι στάσιμη. Όσο και να κολυμπάς και να προσπαθείς δεν προχωράς ούτε μισό μέτρο. Πάλεψα, βόγκηξα και σε λίγο βγήκα. Το εντυπωσιακό είναι ότι και ούτε και στα τελευταία μέτρα δεν είσαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις. Το νερό σε τραβάει πίσω και σε παίρνει από πάνω επειδή η λεπτή άμμο γλιστρά τάχιστα κάτω από τα πόδια σου. Όταν επιτέλους βγήκα έξω η ματιά μου έπεσε πάνω σε έναν περήφανο γλάρο. Με τα γαλανά ψυχρά μάτια του με κοιτούσε ειρωνικά και συνάμα περίεργα. Σε στυλ :΄΄ή καημένη τι πάει να κάνει΄΄; Γέλασα σκεφτόμενη ότι δεν είμαι και τόσο χάλια απλώς σαν ξένη δεν ήξερα καλά τα κατατόπια. Μετά μου κόπηκε το γέλιο στην μέση επειδή παρατήρησα ότι το όμορφό του σώμα στηρίζονταν μόνο πάνω σε ένα πόδι. Καμαρωτά ,δίπλα στου άλλους γλάρους ,περπατούσε πλάι στο κύμα σαν να μην έτρεχε τίποτα. Δεν ξέρω τι και πώς σκέφτονται τα πουλιά αλλά εγώ που επιφανειακά ήμουν αρτιμελής δεν ήμουνα τίποτα μπροστά στον γλάρο που αντιμετώπιζε τόσο περήφανα την φανερή του αναπηρία. Δεν ήταν και δεν έδειχνε κακομοίρης Ήταν λιγότερο ανάπηρος, από εμένα, επειδή όταν πετούσε ήταν σαν τους άλλους ελεύθερους και περήφανους γλάρους της παραλίας. Προσωρινά ,πάνω στην γη, τον καθυστερούσαν μάλλον ασήμαντα κινητικά προβλήματα .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
