| |
| | Το βλέμμα σου |  | | | Είναι αυτή η παγωνιά που ζεσταίνει το πρωινό μετά τη γιορτή τ' αλλόκοτο βλέμμα σου που δεν με χορταίνει κι η λέξη που κρατάς για το τέλος εσύ...Γ.Αγ | | |
Το βλέμμα σου
Πως με αγγίζει, ακόμη το υφάδι σου
Και νόμιζα ξέχασα, εκείνο το χάδι σου
Μα τα καινούργια μου, κόκκινα κύτταρα
Στερητικά, μου στέλνουν μηνύματα
Ποτίζει η νύχτα, την άπληστη σκέψη μου
Ζητάει αψέντια, που έχουν την γεύση σου
Και μία εφηβική μου, πρωτόγονη μέθη
Στο μπράτσο μου γέρνει, ικεσία μου γνέφει
Η θλίψη ανασαίνει, σιμά στο προσκέφαλο
Με βλέπει, λυγίζει, με λέει αδέκαστο
Μα εγώ καρφωμένος, στον γυάλινο τοίχο
Με το άστρο σου κένταγα, αυτό μου τον στίχο
Γιατί εγώ με τα αστέρια, ποτέ μου δεν μάλωσα
Και τ’ άσπρο τους φως, ποτέ δεν σπατάλησα
Την κόμη εφόραγα, του άσπρου αλόγου
Σε πέλαγα κάλπαζα, του παραλόγου
Πως με πλανεύει, ακόμη το βλέμμα σου
Μ’ αρπάζει, με σέρνει, με πνίγει στην τρέλα σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | το πιο ξένο σε μένα... είναι ο εαυτός μου | | | |
|
foteinos
18-02-2010 @ 14:25 | http://www.youtube.com/watch?v=kE7QgPS9vZs | | sofianaxos
18-02-2010 @ 14:28 | Πως με πλανεύει, ακόμη το βλέμμα σου
Μ’ αρπάζει, με σέρνει, με πνίγει στην τρέλα σου.
::up.:: ::up.:: ::up.::
KAΛΟ ΒΡΑΔΥ | | Simos_Vassilis
18-02-2010 @ 14:31 | Η θλίψη ανασαίνει, σιμά στο προσκέφαλο
Με βλέπει, λυγίζει, με λέει αδέκαστο
Μα εγώ καρφωμένος, στον γυάλινο τοίχο
Με το άστρο σου κένταγα, αυτό μου τον στίχο
Γιατί εγώ με τα αστέρια, ποτέ μου δεν μάλωσα
Και τ’ άσπρο τους φως, ποτέ δεν σπατάλησα
Την κόμη εφόραγα, του άσπρου αλόγου
Σε πέλαγα κάλπαζα, του παραλόγου
............... ::up.:: ::theos.:: ::up.:: ..................... | | ΚατεριναΘεωνα
18-02-2010 @ 14:37 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | oneiropola
18-02-2010 @ 14:38 | Γιατί εγώ με τα αστέρια, ποτέ μου δεν μάλωσα
Και τ’ άσπρο τους φως, ποτέ δεν σπατάλησα
Την κόμη εφόραγα, του άσπρου αλόγου
Σε πέλαγα κάλπαζα, του παραλόγου
Πως με πλανεύει, ακόμη το βλέμμα σου
Μ’ αρπάζει, με σέρνει, με πνίγει στην τρέλα σου.
ΚΑΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | poetryf
18-02-2010 @ 14:55 | Πανέμορφη η γραφή σου Πασχάλη..... | | ΥΓΡΟ ΠΥΡ
18-02-2010 @ 14:58 | ::up.:: ::up.:: ::yes.:: | | sofiagera
18-02-2010 @ 22:33 | Πως με πλανεύει, ακόμη το βλέμμα σου
Μ’ αρπάζει, με σέρνει, με πνίγει στην τρέλα σου ::up.:: ::up.:: ::up.::
Ωραιότατο όλο! | | peiraiotissa
19-02-2010 @ 04:10 | Ποτίζει η νύχτα, την άπληστη σκέψη μου
Ζητάει αψέντια, που έχουν την γεύση σου
Το ωραιότερο ποίημα που διάβασα σήμερα....γεμάτο ερωτισμό....που κρύβεται στις απλές ,αλλά ιδιαίτερες φράσεις!
Συγχαρητήρια.....φώτισες τη ρουτίνα μου!!!!!! ::hug.:: | | Ναταλία...
21-02-2010 @ 03:00 | ιατί εγώ με τα αστέρια, ποτέ μου δεν μάλωσα
Και τ’ άσπρο τους φως, ποτέ δεν σπατάλησα
Την κόμη εφόραγα, του άσπρου αλόγου
Σε πέλαγα κάλπαζα, του παραλόγου
πολύ όμορφο ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
