| |
[B][align=center]Σαν ηλιος περασες
και ακουμπησες στα σκοτεινα
σημεια της ψυχης μου
Με φωτισες αρωματα,
με ελουσες ελπιδες..
Αγγιξες τις σιωπηλες μου
παρορμησεις και τις εκανες
ερωτα ανειπωτο...
Μου εφερες λουλουδια,
να στολισεις την αρχη ενος τελους
και εγω εκει πιστεψα πως
ησουνα δικος μου..
Μα,οι μυρωδιες μιασ ανοιξης κλεμμενης
με πνιγουν πια,
η ανασα μου ολοενα πνιγεται
στα αρωματα της απουσιας...
Ελειψες απο την τελεθταια πραξη
της στιγμης μας και η αυλαια
κατατροπωθηκε απο τον κυνισμο
της αληθειας...
Η σκεψη πλεον τροφοδοτει
σταγονες που ρεουν ασταματητα..
Η ζωη αναζητα την πληρωση
στα ερωτηματικα..
και εσυ..απλα αναχωρησες
για τη δικη σου λυτρωση,
αφηνοντας ιχνη ασπρομαυρα
στον χαρτη της ψυχης μου,,[/align][/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
