Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στην άσφαλτο της μνήμης
 Τουλάχιστον αυτοκτόνησε στο μπαλκόνι της σκέψης μου...
 
Ορφανές αιχμές...
αδύναμες...
σφαδάζει ο χρόνος...
άσχημο φίδι...
επεμβαίνει στον ορό της ζωής...
στεγνώνει το χθες...
σφυρίζοντας σαν σειρήνα πολέμου...
απλώνοντας τριμμένο σκοτάδι...
ριζώνοντας ανυπόφορους πονοκεφάλους...
κλαίει το καλοκαίρι...
φρενάροντας απότομα στην άσφαλτο της μνήμης...
ξεκουρδίζει της νύχτες με τις αόρατες μάγισσες...
δακρύζει σαν χείμαρος...
μηδενίζοντας μιας όασης την όσφρηση...
κι οι μελωδίες συντρίμια...
μιας αγάπης...
***
Στέλιος Κ.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...
 
ΥΓΡΟ ΠΥΡ
24-02-2010 @ 01:18
::up.:: ::up.:: ::yes.::
Simos_Vassilis
24-02-2010 @ 01:40
................Εξαιρετικό.................
smaragdenia
24-02-2010 @ 03:21
δακρύζει σαν χείμαρος...
μηδενίζοντας μιας όασης την όσφρηση...
κι οι μελωδίες συντρίμια...
μιας αγάπης...
***

καταπληκτικό!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Γιάννης Ποταμιάνος
24-02-2010 @ 12:49
στεγνώνει το χθες...
σφυρίζοντας σαν σειρήνα πολέμου...

Πολύ δυνατό
Μπράβο Στέλιο
::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο