Simos_Vassilis
24-02-2010 @ 14:12 | Σ’ αυτό τον πόλεμο που άρχισε η ζωή
να εξηγήσεις πώς μπορούσες τη σιωπή
μ’ αυτό το πείσμα που το γέννησε η θάλασσα
μ’ αυτό το πέταγμα τι τέλειωσα τι άρχισα…
...................ΤΕΛΕΙΟ....................... | |
NaRkiSSio
24-02-2010 @ 15:10 | Με δίχως σκέψεις και διλήμματα, προσπέρασα
μέσα στις λέξεις τα ερωτήματα διαπέρασα
τα βογκητά ενός λαού λόγια ασυνάρτητα
στο μαντεμένιο το σκοτάδι που συνάντησα.
::up.:: ::up.::
δυστυχώς σε σκοτάδι πυκνό! (Ιωάννης 3:19) | |
ΥΓΡΟ ΠΥΡ
24-02-2010 @ 15:54 | ::up.:: ::up.:: ::yes.:: | |
ΜΝΗΜΩΝ
24-02-2010 @ 22:33 | Η ποίησή σου Θεοδώρα καταδιώκει τον νου και αναγκάζει την σκέψη να τρέξει..... Είσαι υπέροχη..... | |
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
25-02-2010 @ 00:22 | Χα,χα, Μνήμων δεν μου χει κάνει κανείς τόσο καλό σχόλιο χρόνια τώρα. | |
Helene52
25-02-2010 @ 05:39 | Σ’ αυτό τον πόλεμο που άρχισε η ζωή
να εξηγήσεις πώς μπορούσες τη σιωπή
μ’ αυτό το πείσμα που το γέννησε η θάλασσα
μ’ αυτό το πέταγμα τι τέλειωσα τι άρχισα…
::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | |
 |
