| |
[color=fuchsia][B]Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ[/B][/color]
[color=black][I][B]Εμπνευσμένη από τα lyrics του τραγουδιού “humanity” των Scorpions
( με την υπέροχη φωνή του Klaus Meine )[/B][/I][/color]
[color=purple][B]Η λέξη ανθρωπότητα τελειώνει…κλείνει τα μάτια και αποχαιρετά τους κατοίκους της οικουμένης. Η ανθρωπότητα ντυμένη με το ένδυμα της ματαιότητας. Ματαιοδοξία που μεταφέρθηκε σε ευαίσθητες ψυχές και εκείνες υποκλίθηκαν στο γυάλινο όνειρο που βρίσκονταν φυλακισμένες. Γυαλιά που ράγισαν και έσκισαν τις σάρκες, που έχυσαν αίμα αθώων και οστά που απέμειναν να θυμίζουν επαναστάτες και κυνηγούς ονείρων για ένα καλύτερο μέλλον που δεν απέκτησαν ποτέ...έγιναν σκόνη και σκορπίστηκαν στους τέσσερις άπιαστους, μακρινούς ανέμους.
Η αυλαία πέφτει και οι απομείναντες τίτλοι του τέλους, γράφονται σε πίνακα χαραγμένο, καθώς ένας μαύρος άγγελος θρηνεί στην Αφρική επειδή δεν έχει νερό να πιει να ξεδιψάσει…το γέλιο του πεθαίνει προτού καν ζωγραφιστεί στις ζεστές ακτίνες του ηλίου της ζωής …αφυδατώνεται και σβήνει στην άρρωστη αγκαλιά μιας μητέρας σκελετωμένης και αδύναμης να αντιδράσει, να εγερθεί, να σώσει το σπλάχνο της ζωής της. Και πάλι πληρώσαν το τίμημα της αλαζονείας των ισχυρών οι αθώοι, οι μικροί… και οι μεγιστάνες του κόσμου τούτου «πνίγονται» στην ευημερία του πλούτου τους, που τους οδηγεί στη συνεχή απληστία τους …[/color]
[color=blue][I][B]Ανθρωπότητα, αντίο στη παράνοιά σου. Πούλησες τη ψυχή σου για να θρέψεις τη ματαιότητά σου, τα φαντασιόπληκτα όνειρά σου και τα ψέματά σου.
Είσαι μια σταγόνα στη βροχή…ένας αριθμός και όχι ένα όνομα. Αλλά δεν το βλέπεις αυτό μα ούτε το πιστεύεις .Στο τέλος της ημέρας, είσαι μια βελόνα χαμένη μες στα κουβάρια από τα άχυρα. Υπογράφεις και σφραγίζεις και τώρα πρέπει να συνδιαλλαγείς με αυτό που επιλέγεις. Πάντοτε υπάρχει ένα τίμημα να πληρώσεις για τα εγωϊστικά παιχνίδια που έστηνες και κέρδιζες καιρό.
Υπάρχει μια φωτιά στον ουρανό για αυτό τρέξε και κρύψου να σωθείς. Το νερό θα υψωθεί και θα σε σπρώξει, ώσπου θα σε καταπνίξει με τις υδάτινες φλόγες των εκδικητικών του κυμάτων. Κοιτάζω επίμονα στο βλέμμα των ματιών σου το τέλος του χρόνου. Κανένας δεν μπορεί να μας σώσει από τους ίδιους μας τους εαυτούς [/B]..[/I].[/B][/color]
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
