| |
Φρέναρε στο τόξο του χρόνου...
χόρτασε απ' ότι ξέχασες...
τόλμησε να χαθείς στο κέντρο του...
κι όταν "χαθείς"...
αγκάλισε τον πόθο...
μην του αντισταθείς...
τον προσ-κάλεσα...
όταν άκουσα την βουβή σου φωνή...
κουκέτα νοίκιασα...
με βελούδινο στρώμα...
να μην ξυπνήσεις ξανά...
στην άγρια φωνή ενός χειμώνα...
Ταξίδεψε...
χάραξα στον πλανήτη...
το ποιό σπάνιο χρώμα...
της ανα-γέννησης...
Τρέχω...
να προλάβω την αυγή...
Κι Εσύ...
Ταξιδεύεις σε χώρες άγνωστες...
απ-έβαλες ότι μοιραστήκαμε...
ούτε έναν κόκκο δεν κράτησες...
καπνός οι ανάσες μας...
αποκαΐδια οι στιγμές μας...
στου βορρά το είδωλο...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
