| |
Το χρόνο μέτρα
που έχτισες ένα παρελθόν
βαρύ σαν πέτρα
και μεγαλώνεις
μα δεν το νιώθεις να γερνάς
δε μετανιώνεις
νιώθεις μονάχα
τη Σμύρνη να σου ξεκολλούν
από τα σπλάχνα
κι είδες να λιώνει
της Ιωνίας η καρδιά
όπως το χιόνι
Στ' αυτιά σου η μνήμη
μιας ακοής θανατερής
έχει απομείνει
μες τους πανσέδες
να τρίζουν της κερκόπορτας
οι μεντεσέδες
γιαγιά Ελλάδα
έλα άπλωσε την αχαμνιά σου
στη λιακάδα
ξέχνα τα όλα
του τρύγου και του θέρους
ήρθε η ώρα
πάψε με μύθους
να νανουρίζεις τα παιδιά
να βάζεις γρίφους
κοίτα πως λάμπουν
στο φως σου οι χρυσές ελιές
κείνου του κάμπου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
