| |
Ανέμιζες τη νιότη σου με δίχως υποψία
πως η ζωή κάθε στιγμή σε λαφυραγωγεί
πως είναι μόνο μι’ αστραπή κι η νιότη κι η εφηβεία
που σβήνει πριν καλά – καλά προλάβεις να τη δεις
διαφέντευες τα σύννεφα κι έριχνες άσπρο χιόνι
να μοιάζει το αύριο με λευκό στον άνεμο πανί
μα ήτανε σαν να προσπαθείς αυτό που σε σκοτώνει
να κρύψεις πίσω απ’ τα θαμπά τα φώτα της σκηνής
φωτίζοντας το διάβα σου με φως από αναπτήρα
κρατώντας μες στα δάχτυλα του μίτου την αρχή
βρήκες στον μαίανδρο, μαίανδρο, στη σπείρα άλλη σπείρα
κι εχάθης πριν καλά - καλά προλάβεις να βρεθείς
με τη σελήνη που κι αυτή δεν έχει απόψε ύπνο
πλανιέσαι σ’ άδειους ουρανούς γυρεύοντας να βρεις
τι σε πληγώνει πιο πολύ η αγάπη ή το μίσος
ή που έφυγε η μισή ζωή χωρίς να το σκεφτείς…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
