| |
Για χρόνια άφησα την τέχνη αυτή στο πλάι
Μα ξύπνησε ο δαίμονας και νασου αρχίζει πάλι
Στίχους ήχους και ρυθμούς τους βάζω όλους στο χέρι
Και τη σιωπή σκοτώνω με δαυτους για μαχαίρι
Αρχίζω παραλήρημα και φτύνω σκόρπιους στίχους
Της γαλήνης ηχηρά γκρεμίζω όλους τους τοίχους
Εχθές πάλι μου έλεγες για γκόμενα που σε έφτυσε
Με θλίψη περισσή κλαιγόσουν, ποσό σε έριξε
Ξύπνα ρε αχάριστε και άνοιξε τα ματιά
Σήκω απτό χώμα πια και μάζεψε τα κομμάτια
Λεν πως η ζωή είναι γλυκιά
Αν ούτε αυτό μπορείς να εκτιμάς
Χαμένο κορμί όλοι θα σε βλέπουν
Και άδικο δε θα 'χουν
Αφού τον πόνο λες πως δεν αντέχεις
Καλλίτερα μια ζωή να τρέχεις
Χωρίς πόνο δεν υπάρχει ευτυχία
Δίχως αίμα να κυλά, θα χανόταν η ζωή
Πες ευχαριστώ και σήκω
ʼλλη μια μάχη ξεκινά για να δώσεις
Αν κάτι δε σου αρέσει η αν κάτι το ποθείς
Σφίξε δόντια και γροθιές στη μάχη να χωθείς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
