χρηστος καραμανος
02-03-2010 @ 01:06 | Ένας πρόσφυγας από τη Σμύρνη
Κλαίει μες στου σπιτιού του την αυλή
Τα ξεριζωμένα δάκρυά του λίμνη
Σπασμένο της ψυχής του το γυαλί.
ΑΡΕΣΕΙΣ ΙΣΙΔΩΡΕ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
martin luther
02-03-2010 @ 01:13 | Ολοι πρόσφυγες στον τόπο μας, είμαστε τώρα, Ισίδωρε!!! ::hug.:: | |
ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ
02-03-2010 @ 01:15 | Ισιδωρε , ξυπναει μνημες !!!!! | |
ΥΓΡΟ ΠΥΡ
02-03-2010 @ 01:19 | ΟΜΟΡΦΟ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
DimitrisPratsos
02-03-2010 @ 01:32 | καλημερα Ισιδωρε απο Μυτιληνη
καλο ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
smaragdenia
02-03-2010 @ 03:36 | Μόνο οσοι βίωσαν την προσφυγιά
και μας την εχουν διηγηθεί
μπορουν να καταλάβουν αυτό που γράφεις
Πολύ καλό!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
heardline
02-03-2010 @ 04:05 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ωραίος !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |
mytilinia
02-03-2010 @ 04:34 | Πολύ όμορφο Ισίδωρε....γεμάτο ευαισθησία και ψυχή ::blush.:: ::hug.:: | |
adespotoi
02-03-2010 @ 05:18 | Ένας πρόσφυγας από τη Σμύρνη
Κλαίει μες στου σπιτιού του την αυλή
Τα ξεριζωμένα δάκρυά του λίμνη
Ξεκούρδιστο και ματωμένο το βιολί.
ευτυχώς που έχει και το βιολί. ::theos.:: ::smile.:: ::up.:: | |
sofiagera
02-03-2010 @ 05:22 | Θυμάται τη φωτιά που ’χε ανάψει
Στης Ελλάδας το ταλαίπωρο κορμί
Το τραγούδι του ήλιου που ’χε πάψει
Κι η καρδιά του σκούζει και πονεί ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΒΙΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ...... | |
Δέσποινα1971
02-03-2010 @ 06:57 | θα συμφωνήσω με τον martin luther....
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Spartinos
02-03-2010 @ 07:05 | Πολυ ωραιο!!!
καλησπερα | |
 |
