| |
Κοίτα πώς ξύπνησαν απόψε τα φαντάσματα
Και πώς χορεύουνε στου χρόνου τη φωτιά
Ψάξαν στα δήθεν τους και βρήκανε κοιτάσματα
Απ’ της ψυχής τους την ασχήμια την παλιά…
Ήρθαν μαζί και οι σκιές απ’ τα χαλάσματα
Κάποιων ονείρων περασμένων εποχών
Τότε που έψαχνε η ψυχή να βρει περάσματα
Από τα "θέλω" και τα "πρέπει" των θεών…
Έτσι όπως βλέπω τη ζωή μου μες τα μάτια σας
Θυμάμαι τότε που με λέγανε τρελό
Τότε που έψαχνα να βρω τα δυο κομμάτια σας
Από ένα χάρτη που οδηγούσε στο θεό…
Τώρα γυρίζω στο παρόν και γράφω ποιήματα
Όπως κι εσείς κι ήρθα απόψε να τα πω
Για της ψυχής μου τα παράξενα σκιρτήματα
Και για το φόβο που μου τρώει το μυαλό…
Τώρα τα βράδια τα τραγούδια μου μουδιάζουνε
Σε μια κονσόλα με μικρόφωνο κλειστό
Όλα είναι ίδια για να λέμε πως ταιριάζουνε
Μα δεν αγγίξαμε ποτέ τον ουρανό…
Όχι πως ψάξαμε να βρούμε τι μας έλειπε
Ούτε που μάθαμε να λέμε σ’ αγαπώ
Εγωισμός που τις πληγές μας χρόνια έγλειφε
Είναι ο λόγος που μας έφερε εδώ…
Δεν αστειεύομαι γιατί απαγορεύεται
Ζητώ συγγνώμη για όσα είπα ή θα πω
Μα, μα το Δία κάπου κάπου με μπερδεύετε
Όταν ακούω της ψυχής σας το κενό…
Όπου κοιτάξω βλέπω πόρτες που τις κλείσατε
Για να αισθάνεστε από μέσα ασφαλείς
Κι ούτε παράθυρο για μένα δεν αφήσατε
Για να φουντάρω πριν το τέλος της γιορτής…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
