| |
Ξύπνησαν θύμησες παλιές
Του μυαλού μου λύνονται οι γρίφοι
Καίνε μέσα στις φλέβες σα φωτιές
Της καρδιάς αυξάνονται οι χτύποι
Η εικόνα ενός άντρα σκοτωμένου
Απτό δικό μου οπλισμένο χέρι
Γίνεται κομμάτι γεγονότος ξεχασμένου
Το στοιχειό του ζωντανεύει της λήθης το ταίρι
Και κάπως έτσι η ιστορία αρχινά
Εκείνη και εγώ αγκαλιά την παραλία
Νύχτα και σιωπή παντού επικρατεί
Μια μορφή πετιέται με μάτια όλο κακία
Κλάμα μεταλλική και κοφτερή στο χέρι του κρατάει
Τίποτα δε λέει απλά πλησιάζει
Με απειλεί και την ξαπλώνει στην άμμο
Την αγγίζει, του ορμάω και ο φόβος καταλαγιάζει
Με τρυπά στο πνευμόνι και με ρίχνει χάμω
Εκείνη ουρλιάζει το όνομα μου και γυρίζει
Δυο λίμνες τώρα στα μάτια της εκδίκηση ζητούν
Πριν προλάβει να τον χτυπήσει, το μαχαίρι μέσα της μπήγει
Δέρμα, σάρκα, μύες καρδια. Ολα παγώσαν
Φτύνοντας αίμα, γυρίζω και την βλέπω νεκρή
Οργή και πόνος με κατάλαβαν, σηκώθηκα.
Ορμάω τον ξαπλώνω, μα το αίμα πετιέαι από την πληγή
Τον κοιτάζω στα μάτια καθώς του σχίζω τα σωθικά.
Όλος ο πόνος επιστρέφει τριπλός
Νικημένος απτό τραύμα σέρνομαι κοντά της
Θα σε ξαναβρώ ψιθυρίζω και πέφτω νεκρός
Τελευταία φορά που ένοιωσα το άγγιγμα της
Σε άλλο σώμα και άλλη εποχή βρίσκομαι
Την υπόσχεση μου όμως τήρησα, στην αγκαλιά της βρίσκομαι
Ποτέ ξανά δε θα σε χάσω. Ποτέ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
