| |
εσένα που σε γνώριζα προτού να σε κοιτάξω
να σε ερμηνεύω που έμαθα προτού να ερμηνευτώ
σε κάλεσα στον ύπνο μου να ρθείς για να πετάξω
σε μια άλλη γη πιο δεκτική, σ’ ένα άλλον ουρανό
Δίχως την έγνοια μη χαθώ μήτε και να γυρίσω
μ’ ένα μου νεύμα από πολύ ψηλά να χαιρετώ
Εσένα, που σ’ αγάπησα προτού να μ’ αγαπήσω
Κι έμαθα να σε κυβερνώ προτού κυβερνηθώ
Εσένα ,που πριν να σε δω σ’ είχα ονομάσει μοίρα
και πριν να μου παραδοθείς σου χα παραδοθεί
Παρακαλώ απ’ τα μάτια μου να πάρεις την αρμύρα
Δώσε στο σώμα μου χαρά προτού λησμονηθεί
έτσι που δύναμη να βρω να πω στο θάνατό μου
να πάρεις δεν θα βρεις κορμί, το χω ταγμένο αλλού
και τα στοιχειά που στοίχειωναν τις νύχτες το μυαλό μου
να κάνω στίχους για έρημους, μοναχικούς γιαλούς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
