...θα σ’ αφήσω να με χάσεις στου σταθμού τις αποβάθρες
πεταμένες σαν τσιγάρα οι αναμνήσεις θα καπνίζουν
θα γελάω ενώ θα σβήνουν δυο ματιές κρυφές και λάθρες
και τα τρένα θα σφυρίζουν...
...θα σ’ αφήσω να με χάσεις στου παραμυθιού τη μέση
πού ‘ναι πάντα μαύρη νύχτα και τ’ αστέρια δε χωράνε
μια σταλιά μπροστά στα μάγια που ‘χουν την καρδιά σου δέσει
τα φιλιά μου δε μετράνε...
...θα σ’ αφήσω να με χάσεις σαν ποτέ να μη με είδες
ούτε ψίθυρος θα μείνει από το τραγούδι εκείνο
θα σκορπίσω τις σκισμένες του βιβλίου μου σελίδες
θα σ’ αφήσω – δες – σ’ αφήνω...
