| |
| | Χρόνια πολλά |  | | |
[I]Τόσο χοντρή βελόνα
Όπου να ‘ναι θα τρυπήσει τη φλέβα της
Τρέμει
Βαθιά ανάσα
Αχ
Φοβάται εκείνο το μηχάνημα που της ρουφά το αίμα
Και τότε σε σκέφτεται
Πρώτη φορά μετά από καιρό
Θα ‘θελε να σου τηλεφωνήσει
Να σου πει ότι φοβάται
Να ‘ρθεις να τη δεις
Για λίγο, λιγάκι μόνο
Το νοσοκομείο δεν είναι πολύ μακριά από το γραφείο σου
Μα εσύ θα ‘χεις όπως πάντα τρεχάματα
Μα εσύ θα βαρυγκωμήσεις που σε συλλογιέται ακόμα
Μα εσύ
Πάνω απ’ όλα η δουλειά, πάνω απ’ όλα το καθήκον
Έτσι ήσουν πάντα
Πιότερο τυπικός παρά πονόψυχος
Γιατί, γιατί
Αχ
Αυτό γιατί κάνει μπιπ-μπιπ-μπιπ
Ελάτε να δείτε επιτέλους
Αν χαλάσει το μηχάνημα
Και αντλήσει το αίμα της μέχρι την τελευταία του σταγόνα;
Πώς φοβάται
Όχι, δεν τον θέλει
Έναν τόσο απότομο θάνατο
[I]Χρόνια πολλά
Πέρασαν από εκείνη τη βραδιά
Μα όχι, μπορεί και να ‘ναι μόνο δευτερόλεπτα
Μέρες… ή λεπτά
Όχι, μήνες
Μήνες που μοιάζουν χρόνια
Χρόνια πολλά
Που σας χώρισαν
Από κείνη τη βραδιά
Που ‘γινε κείνη η κοπελιά
Μια άλικη κηλίδα στο μαύρο πέπλο
Της νύχτας που μαχαίρωσες
Τι ν’ απέγινε εκείνη αλήθεια;
Δεν ξέρω, δεν ξέρω
Και τι σημασία έχει στο κάτω-κάτω
Μπορεί να έφυγε ακόμα πιο μακριά
Μπορεί και να τρελάθηκε ακόμα πιο πολύ
Μπορεί ν’ αρρώστησε βαριά
Μπορεί να έγινε καλά
Μπορεί να μελαγχόλησε
Μπορεί να ξαναερωτεύτηκε
Μπορεί Μπορεί Μπορεί
Δεν ξέρω Δεν ξέρω
Τι σημασία έχει πια
Μη διερωτάσαι για την τύχη της
Μην τη θυμάσαι
Σου ‘γραψε πως θα σ’ αγαπούσε πολύ
Μα δεν πρέπει να την πιστέψεις
Μια μικρή γυναίκα-αράχνη να λες στον εαυτό σου πως ήταν
Που αναζητούσε το καινούριο αθώο θύμα της
Να του απομυζήσει τους χυμούς
Κι έπειτα να το παρατήσει
Όχι
Ετούτη αποκλείεται να ήθελε μονάχα αγάπη
Αποκλείεται να λαχταρούσε
Μονάχα λίγη προσοχή
Χρόνια πολλά
Από κείνη τη βραδιά
Μπορεί να ορθοπόδησε ξανά
Μπορεί να βρήκε κάποιον περισσότερο όμορφο
Απ’ όσο τον ήθελε
Μπορεί ν’ αγάπησε πάλι
Έναν άντρα-άνεμο
Που της χάιδεψε γλυκά το σβέρκο
Και μέχρι να στραφεί για να τον νιώσει
Αυτός σε άλλες πολιτείες είχε χαθεί
Μπορεί και να παράτησε τους έρωτες
Και να τελείωσε επιτέλους τη σχολή της
Με αξιέπαινη διπλωματική εργασία
Και διάλεξη εν μέσω χειροκροτημάτων
Μπορεί Μπορεί Μπορεί
Μπορεί αφότου τα χείλη της άγγιξαν απαλά το πρόσωπό σου
Με αποχαιρετιστήρια τρυφερότητα
Μπορεί Μπορεί Μπορεί
Να πήγε να αγναντέψει τη θέα απ’ την ταράτσα του κτηρίου
Που ‘ναι στον ίδιο όροφο με το γραφείο σου
Στρωμένη με χαλίκια και χωρίς κάγκελα
Μπορεί να κοίταξε κάτω την άσφαλτο
Τρομαχτικό το ύψος
Και να ‘δε
Μια γκρίζα τσιμεντένια μήτρα
Να την καλεί σε μια αντίστροφη γέννηση
Και τότε μπορεί να φαντάστηκε
Το σώμα της κόκκινη αλοιφή
Κι εσένα να περνάς και να το βλέπεις
Και
Ν’ αναστενάζεις
Με ανακούφιση (!)
Σκέφτηκε
Ότι, ναι, θα μπορούσε να ‘ταν δυνατόν
Και πώς σ’ αγάπησε λοιπόν αν είναι έτσι
Πώς σ’ αγάπησε λοιπόν αν είσαι έτσι
Πιότερο ηθικός παρά συναισθηματικός
Πιότερο αξιοπρεπής παρά καλός
Και χλόμιασε
Μην τη θυμάσαι
Μην αναρωτιέσαι πια
Σου ‘γραψε πως θα σ’ αγαπούσε παντοτινά
Μα δεν πρέπει να την πιστέψεις
Μια άπονη παιδούλα που ‘βλεπε τον κόσμο παιδική χαρά
Που ανεβοκατέβαινε τους άντρες σαν τραμπάλες
Μια αγγελοκαμωμένη μικρή πόρνη
Που τίποτα δεν εννοούσε αληθινά
Δεν πρέπει, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να την πιστέψεις
Αν θες ν’ αντέξεις
Τη ζωή που διάλεξες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | | |
|
dante537
08-03-2010 @ 08:57 | ωραία τεχνική...με το χρόνια πολλά νομίζεις ότι είναι ευχή, και τελικά είναι κατάρα, με το χρόνια πολλά να αποκτάει εντελώς διαφορετική και εντελώς κυριολεκτική υπόσταση. τρομερή δουλειά ::up.:: | | ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ
08-03-2010 @ 09:12 | συμφωνώ με dante537...εύγε... | | sissaki ssss
08-03-2010 @ 09:27 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
μπραβο!!!!!!!!!! | | arpistre
08-03-2010 @ 10:15 | έξυπνο, Jorlin
::smile.:: | | sofiagera
08-03-2010 @ 10:17 | Μπορεί Μπορεί Μπορεί
Να πήγε να αγναντέψει τη θέα απ’ την ταράτσα του κτηρίου
Που ‘ναι στον ίδιο όροφο με το γραφείο σου
Στρωμένη με χαλίκια και χωρίς κάγκελα
Μπορεί να κοίταξε κάτω την άσφαλτο
Τρομαχτικό το ύψος
Και να ‘δε
Μια γκρίζα τσιμεντένια μήτρα
Να την καλεί σε μια αντίστροφη γέννηση
Και τότε μπορεί να φαντάστηκε
Το σώμα της κόκκινη αλοιφή
Κι εσένα να περνάς και να το βλέπεις
Και
Ν’ αναστενάζεις
Με ανακούφιση ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: Συγκλονιστική σκηνή....... | | Helene52
08-03-2010 @ 12:08 | ::yes.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
