Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 της ανοιξης
 
Δρασκελισα τον ερωτα μεσα απο καταιγιδες
κρυους ανθρωπους και καρδιες δυσκολες
με παγιδες..
Αγναντευα τον ουρανο στο χωμα ξαπλωμενη
και ενιωθα οτι ημουνα στο σωμα μου πια ξενη.

Διοπτρες του ανεμου κοιταζαν την αστατη
καρδια μου και εμπαιναν αυθαιρετα μεσα
στα ονειρα μου,συννεφα μαυρα εκλειναν
την πορτα της ψυχης μου και το γαλαζιο
μια γραμμη μαρτυρας της ζωης μου.

Διψα της γης ηρθε η βροχη κοιμηθηκες
χορτατη μα εμενα μ εγκατελειψες
διψαω δεν εχω δακρυ
Παραμονες της ανοιξης και ξυπνησα
απ τη ναρκη να αγαπηθω παλι ξανα
να κανω τα ιδια λαθη.

Διοπτρες του ανεμου...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ολα ειναι δρομος...
 
ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ
08-03-2010 @ 16:15
πολύ καλό και ιδιαίτερο...
ΚατεριναΘεωνα
08-03-2010 @ 16:22
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!!!!! ::up.:: ::yes.:: ::up.::
sofianaxos
08-03-2010 @ 22:15
::up.:: ::up.:: ::up.::
malkon64
09-03-2010 @ 11:07
Παραμονες της ανοιξης και ξυπνησα
απ (τα βάθη) τη ναρκη να αγαπηθω παλι ξανα
να κανω τα ιδια λαθη.

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!!!

Με Εκτίμηση

Κωνσταντίνος

::yes.:: ::yes.::

Υ.Γ. (Βάθη της Χειμερίας νάρκης)
Θωμαϊς
09-03-2010 @ 15:25
Σας ευχαριστω όλους! ::smile.::
syntpa74
11-03-2010 @ 06:58
ΑΨΟΓΟ!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο