| |
αφού ότι μου ‘δωσε πριν το χαρώ η ζωή
βάλθηκε- λες- πεισματικά να μου το πάρει
τροχιά θα αλλάξω στην περιστροφή της γης
και θα δικάσω στην αφάνεια το φεγγάρι
θα δέσω όλη τη μεσόγειο με σχοινιά
τον ουρανό με συρματόσχοινο απ’ ατσάλι
και τον καιρό που με γερνά και με πονά
θα κλείσω μέσα σ’ ένα γυάλινο μπουκάλι
θα καταστρέψω του μυαλού τις αλυκές
της μνήμης που κατασταλάζει το άσπρο αλάτι
και για τις θύμησες θα χτίσω τις γλυκές
πάνω στα κύματα να πλέει ένα παλάτι
θα υπερνικήσω τη φθορά προτού φθαρώ
-τα όνειρα τάχα ποιος μπορεί να φυλακίσει;-
και μ’ ένα κάτασπρο στην πλάτη μου φτερό
θα ζήσω όσα έπρεπε να τα χω ζήσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
