Δες τον! Σκυμμένος τριγυρνά, χέρια στη τσέπη,
σ’ ένα σταθμό μέσα σ’ ανθρώπινο μελίσσι…
σ’ ένα γκισέ ‘’ένα εισιτήριο’’ θα ψελλίσει,
πάνω τα σύννεφα πως μοιάζουν μαύρη σκέπη.
Βρέχει…κεντούν οι στάλες το ξερό το χώμα
σ’ ένα βαγόνι μπαίνει…ξέρεις πού πηγαίνει;
Χλωμά τα λόγια κι η κουβέντα τετριμμένη…
πικρό το γάλα της πατρίδας του στο στόμα.
Έχει το βλέμμα στο παράθυρο στραμμένο,
λευκές γαρδένιες χαιρετούν σ’ ένα μπαλκόνι…
βγαίνει ένας βήχας… το γιακά ανασηκώνει,
το φυλαχτό της μάνας του κρατάει σφιγμένο.
Το τρένο ζέσταινε τις ράγες με βιασύνη
το ραντεβού με την ελπίδα έχει δώσει
σε ξένη γη θα καταφέρει να ριζώσει;
ο ‘’εμιγκρές’’ είναι η λέξη που τον ντύνει…[/align][/B][/I][/color][/font]
Έχει το βλέμμα στο παράθυρο στραμμένο,
λευκές γαρδένιες χαιρετούν σ’ ένα μπαλκόνι…
βγαίνει ένας βήχας… το γιακά ανασηκώνει,
το φυλαχτό της μάνας του κρατάει σφιγμένο.
βγαίνει ένας βήχας… το γιακά ανασηκώνει,
το φυλαχτό της μάνας του κρατάει σφιγμένο...
η ερώτηση που σφίγγει την καρδιά μέχρι να στάξει η απάντηση:
από που είσαι....(ξένε);
το ξέρω πάει πολύ...αλλά είναι το καλύτερο σου κατ'εμέ...
http://www.youtube.com/watch?v=bJMBorTW-j4
άκουσε το με copy γιατί μου κάνει το δύσκολο...το ποντίκι...
::theos.::
