Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο θάνατος του ποιητή
 
Κάτω απ’ αυτά
Τα πάλλευκα μάρμαρα
Κείτεται ο ποιητής
Τα οστά του
Λες κι είναι ζωντανά
Αδιάκοπα τριζοβολούνε.

Τη μέρα που πέθανε
Ο ήλιος έδυσε νωρίς
Τα πουλιά σταμάτησαν
Μελωδικά να κελαηδούνε
Ο ουρανός ντύθηκε
Το σκοτεινό πέπλο
Της μεγάλης οιμωγής
Το φεγγάρι μελαγχολικό
Βούτηξε στα μαύρα δίχτυα
Της σιωπής
Τ’ αστέρια ξεχάστηκαν
Απ’ τις κρυψώνες τους
Να βγούνε
Τα λουλούδια σκυθρωπά
Ρουφάγανε
Τους λυγμούς της γης
Τα δέντρα
Ενόσω ξεδιπλώνονταν
Του πιάνου
Η πένθιμη μουσική
Δακρυσμένα θροϊζανε
Τα φύλλα των βιβλίων του
Χλωμιάσανε απ’ τη θλίψη.

Οι στίχοι του αθάνατοι
Σάλπιγγες ηχηρές
Δε θα πάψουνε ποτέ
Τις ψυχές μας να δονούνε.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης
 
DimitrisPratsos
09-03-2010 @ 01:39
καλημερα απο Μυτιληνη
::up.:: ::up.:: ::up.::
πολυ ωραιο
μηχανοδηγος
09-03-2010 @ 02:04
Όμορφο....
αλλά μάλλον .... έρημοι και μόνοι πεθαίνουν , οι πιό πολλοί....
Ζουν οι στίχοι τους όμως......
ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ
09-03-2010 @ 02:17
Τ’ αστέρια ξεχάστηκαν
Απ’ τις κρυψώνες τους
Να βγούνε

::up.:: ::up.:: ::up.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
09-03-2010 @ 03:29
::yes.:: ::yes.::
Helene52
09-03-2010 @ 05:08
Πανέμορφο !!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
Δέσποινα1971
09-03-2010 @ 10:18
Οι στίχοι του αθάνατοι
Σάλπιγγες ηχηρές
Δε θα πάψουνε ποτέ
Τις ψυχές μας να δονούνε.
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο