| |
Ανήκω σε ένα μικρό ποσοστό που εκφράζεται δεκαδικώς
στο συνολικό, είμαι ακόμα ένα μικρό κομμάτι που βάζουνε στα εκατό
μονάδα δεν μαζεύω, μηδαμινός αριθμός ουτέ καν σημαντικός
απλά υπάρχω, άρχων των κυριάρχων, ο μεγαλύτερος εχθρός
Κακός Δαίμων, δόλια δώρα προσφαίρει
με Δόλια Στεναχώρια μια ζωή θα σε μαγεύει
στην καλωσύνη σου σε κάνει αλεργικό και κάθε στοιχείο
το κάνει να μοιάζει σαν θεός και κάθε νεκρό τόσο ζωντανό
Είμαι μια κατασταση ηρεμίας και αρρώστιας κολαστικής
σχολαστικής οργάνωσης καταπόνημα μιας χαμένης φαντασίας
μα υπάρχει και κάθε βράδι έρχετε στο κρεβάτι και με βράζει
σαν μύγα μέσα σε ένα ποτηρι ανάποδα στο μάτι της κουζίνας
Με πέρνει και με τρέφει, με σκότος διαρκώς και συνεχώς εγώ θαρρώ
πως έχω δύναμη να γυρίσω τα πάντα πριν με μυήσει
μαθητής του ο καλύτερος που τον αρνήθηκε για αυτό έχω βαθμό
και δέχομαι τα προνόμια που απλόχερα θέλει αυτός να μου χαρίσει...
"Του διαόλου τα παιδιά, σφάξανε τον πατέρα τους
Στον παράδεισο, ασελγήσανε σε όλους του αγγέλους
και καθώς περνάει άσχημα η μέρα τους
γελάνε απο ψηλά καθώς βλέπουν φτερά να πέφτουν"
αντιρήσεις δεν φέρνω, θα γίνω βεζίρης στην θέση του βεζίρη
αλλεργικός στον έρωτα όπως μια μέλλισα απέκτησε αλλέργια στην γύρη
συνέβη κάτι και κάπως κουνήθηκαν γρανάζια στο δικό μου κεφάλι
όσο πιο άψυχος, τόσο πιο δυνατός θα είσαι να σπας τα τείχη σου και πάλι
είμαι στην θέση αυτή την ευτυχεί που η κόλαση μαζί μου ευτυχεί
με κυνηγάνε και με φοβούντε τώρα ποιά όλοι οι δαίμονες φρούροι
Κακώς, ο Χειρότερος Δαίμων ήταν λουλούδι και τώρα δεν ανθεί
έχει ρίξει τα φύλλα του και στον θρόνο του προκατόχου του θρηνεί.
κοιτάει ψηλά, αρπάζει φωτιά και πάει να κάψει τα παλάτια του παραδείσου
και μαζί του, όλοι οι εχθροί του, οι φίλοι στόχοι, θα τους ρίξει την οργή του
Παρανοΐκός Ψυχωτικός, με τα νύχια θα σκίσει σάρκες και ατάκες θα σβήσει
στου Χάρου τα λημέρια, με κεριά στα χέρια, προσευχές ανάστασης θα ξεστομίσει
Τα τσιγάρα του θα σβήσει, σε σώματα αγγέλων,ξαπλωμένων νεκρών
την Μέδουσα θα δει στα μάτια, θα την αποκεφαλίσει και θα την αφήσει για πάντα παρών
στην καρδιά του. μα ποιά καρδιά? είναι τώρα μακριά
το απόλυτο κακό, στο μυαλό του, όλοι θα ματώσουνε πριν να φύγουνε για ψηλά
Ποτέ θεό και διάβολο, δεν φοβήκε και αρνήθηκε να παρατήσει και να φύγει
χωρίς πίσω ν' αφήσει θειάφι και αμβροσία, υπογραφή στην σφαγή σε παραλύει
και σε δένει, ο Κακός Δαίμων, σιχάθηκε τους ανθρώπους, τους ανθρώπους του
τους ρουφάει το αίμα απο τον λαιμό κάθε νύχτα, μέσα στον άρρωστο νου του
Είμαι πίσω κουφάλες, είμαι ξανα ο ίδιος που μισούσες και φοβόσουν και προσπαθούσες
να σβήσεις απο τον χάρτη, μα πάρε μάτι, την φάση που λησμονούσες
ντυμένος τόσο αστεία, να μην βλέπεις τα μαχαίρια μου στην πλάτη και να γελάς
την ώρα που θα στάζει ο λαιμός σου αίμα, θέλω στ' αλήθεια, καλά να περνάς....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
