Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 πως;
 
με μεταξένιο νήμα πλέκω φυλακή
γύρω μου, πάνω σε ξερού κορμού μια φλούδα
χρόνια και χρόνια μόνο με την προσμονή
να μεταμορφωθώ κι εγώ σε πεταλούδα

και στη σιωπή έχει το στόμα μου εθιστεί
κι έχει η ψυχή μου τη ματαίωση μεταλάβει
σαν ένα γερασμένο απόμαχο σκαρί
που άλλα μπάρκα πια να δει, δεν θα προλάβει

μα εκεί που έλεγα τι ωφελεί να ζω
ποιον τάχα νοιάζει αν χαθώ κι αν πεθάνω
βρήκα το θάρρος να μιλήσω να σωθώ
και να υψωθώ από τα σύννεφα πιο πάνω

κι άξαφνα ο ουρανός πως σκίστηκε στα δυο
και πως της γης διχοτομήθηκε η κρηπίδα;
και πως από ένα στέρφο κι άγονο μυαλό
γεννήθηκε σ’ όλη την αίγλη της η ελπίδα;



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
DimitrisPratsos
10-03-2010 @ 03:36
καλησπερα Χρηστο μπραβο
παρα πολυ ωραιο ::up.:: ::up.:: ::up.::
sofiagera
10-03-2010 @ 04:21
μα εκεί που έλεγα τι ωφελεί να ζω
ποιον τάχα νοιάζει αν χαθώ κι αν πεθάνω
βρήκα το θάρρος να μιλήσω να σωθώ
και να υψωθώ από τα σύννεφα πιο πάνω ::up.:: ::up.:: ::up.::

ΩΡΑΙΟ!!!
Ναταλία...
10-03-2010 @ 04:21
κι άξαφνα ο ουρανός πως σκίστηκε στα δυο
και πως της γης διχοτομήθηκε η κρηπίδα;
και πως από ένα στέρφο κι άγονο μυαλό
γεννήθηκε σ’ όλη την αίγλη της η ελπίδα;

πανέμορφο ::yes.:: ::up.:: ::theos.::
sofianaxos
10-03-2010 @ 04:36
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΥΓΡΟ ΠΥΡ
10-03-2010 @ 05:37
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!! ::up.:: ::up.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο