|
Δεν έχω τίποτα να πω
μόνο να κλάψω θα θελα
κι ίσως να συγκινήσω κάποιον.
Αυτή η μοναξιά , είναι μεγάλη καταιγίδα
που πάντα με βρίσκει τις πιο ακατάλληλες στιγμές
έξω από μια πόρτα κλειστή και κλειδωμένη.
Μόνο όταν αποφασίσω να φύγω και να βραχώ
βρίσκω...ας πούμε...μια ομπρέλα πεταμένη στο δρόμο.
Την κοιτάω με τόση χαρά και λαχτάρα
κι ας είναι.... κακομεταχειρισμένη
Μετά ξεχνάω εύκολα....
γιατί λέω από μέσα μου
τι ωραία να χα μια άλλη...
σαν πολλά κουσούρια έχει.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|