| |
επισκέπτης
02-06-2005 | ...χτες ήταν η ηλιαχτίδα... σήμερα το κλαράκι... κι εγώ μένω έκπληκτη μ' αυτήν τη φαντασία και την ικανότητα να παντρεύεις εικόνες πραγματικές, φανταστικές, σκέψεις, συναισθήματα και να δίνεις αυτό σαν αποτέλεσμα.. | | vas
02-06-2005 | πολύ μου άρεσε εκτός απ τη τελευταία φράση... (εγώ θα την αφαιρούσα) :) | | Denis
02-06-2005 | Μ' αρέσει, Μαρία, που το ποίημά σου ανοίγει και κλείνει... αγέρωχα, στο σχήμα του κύκλου που ολοκληρώνει το περίγραμμά του... Αν και η Φύση σήμερα πρέπει να αισθάνεται λιγότερο αγέρωχη λόγω της βάναυσης κακοποίησής της από τον ʼνθρωπο στο όνομα μιας αλόγιστης ανάπτυξης που υποθηκεύει το μέλλον των επόμενων γενεών... Ψιλά γράμματα, θα μου πεις... Όμως, ο πυρήνας του ποιήματος θαρρώ πως βρίσκεται αλλού... Αναρωτιέμαι, άραγε, οι λέξεις αρκούνται ν' αλητεύουν στα πέλαγα χωρίς συγκεκριμένο προορισμό; Και ν' αυταπατώνται πως το ίδιο το ταξίδι τους είναι, τάχα, κι ο προορισμός τους; Οι λέξεις είναι γέφυρες επικοινωνίας κι όταν αυτές γκρεμίζονται, γιατί ήταν σαθρά τα υλικά τους, ναυαγεί κι η επικοινωνία... Κάθε λέξη, όσο θαλασσόλυκος κι αν είναι, κάποτε μισεί να θαλασσοδέρνεται κι αναζητά απάνεμο λιμάνι... Είναι νομοτέλεια των λέξεων η επικοινωνία... Γι' αυτό έχουν πλαστεί κι ο φυσικός προορισμός τους είναι γραμμένος στο κύτταρό τους... Αν η θάλασσα υποστασιάζει συμβολικά αυτόν ακριβώς τον προορισμό τους, δεν έχω παρά να υποκλιθώ στην ιδιοφυία της ποιητικής σου σύλληψης! Πάρε με μαθητευόμενο στο ναυπηγείο σου... Θα σε βοηθώ στην καθέλκυση των λέξεων... | | Εκάτη
02-06-2005 | Το κλείσιμο αξιοζήλευτο....μου άρεσε. Κάπου υπάρχει μια Θάλασσα. Μου θυμίζει Μούσχουρη: Κάπου υπάρχει η αγάπη μου....ʼσχετο! (κι ο Αλβανός αλβανός μια ώρα να γράψω μια λέξη....Όλο λάθη!) | | Ανδρέας Ανδρέου
03-06-2005 | Το αρχικό σου παιχνίδισμα και στη συνέχεια η συνεχής πρωτοτυπία με την εισαγωγή λέξεων και στοιχείων εξοραϊστικών με έκανε να λατρέψω το ποίημά σου.Είναι πολύ όμορφο... | | Μπάμπης
06-06-2005 | με τον vas | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
