Δώσε μου λίγο σκοτάδι
όχι άλλο φως
να κρύβομαι από την ασχήμια
που με μεταβάλλει διαρκώς
σ' ένα πλάσμα χωρίς μορφή
υπόσταση και σχήμα
δώσε μου λίγο σκοτάδι
να φτιάξω αυτό το ποίημα.
Δώσε μου μια πλατεία
να μαζέψω επαναστάτες
καταραμένους ποιητές, πόρνες
ονείρων ακροβάτες
και μέσα από το πλήθος
ευθύς να ξεπηδήσει
και να γλυκοτραγουδήσει
εξέγερσης ήχος.
Δώσε μου μια πολιτεία
που δεν θα 'ναι μεθυσμένη
από ναρκωτικά , ουσίες
μεγάλες τιμωρίες
ναρκωμένη
και θα 'χει για σύμβολό της
μπαλόνι με κόκκινο χρώμα
όχι κομμουνισμού και στάλιν
μα έρωτα, πάθους
μια ελπίδα γεννηθείσα ακόμα.
Δώσε μου μια πνοή
στη γη να περπατήσω
και όλα τα χρώματα ευθύς
γεννημένος νικητής
να τα χαιρετήσω
και αν ξαφνικά φύγω από 'δω
και δεν με ξανα-ανταμώσεις
το μπαλόνι μην ξεφουσκώσεις
στα χέρια σου ζέστανέ το
και αν έρθουν οι χειμώνες
κρύψτο, μην σου το κλέψουν
λογιάδες και γραμματικοί
της εκκλησίας πνευματικοί.
Δώσε μου λίγο σκοτάδι
μη μου δίνεις φως
μην δούνε ότι είμαστε ευτυχισμένοι
οι πλούσιοι και καλοζωϊσμένοι
και μας κοιτάνε με ζήλια
έλα να πούμε τραγούδια
και να αποκοιμηθούμε
με το μπαλόνι αγκαλιά
με μια ζωή καινούργια.
