| |
Eιναι νύχτες στ' αλήθεια
που σου πνίγουν τα στήθια
σαν κολλάνε οι δείκτες στου μυαλού το ρολόι
και οι ώρες περνάνε
σαν σφυριά και χτυπάνε
τις στιγμές σου σα χάντρες σ' ενα κομπολόι
Στις ψυχής σου το τάμα
μιας γυναίκας το κλάμα
θα ξεσπάει σαν βροχή μεσα στο πλήθος
σε φωτιά που θα πλέξεις
τις καρδιάς σου τις λέξεις
πριν για πάντα χαθείς κι απομείνεις πια μύθος
Είναι μέρες στ' αλήθεια
που αρκεί μια συνήθεια
να σκεπάσει του ονείρου σου το χρώμα
σε παράξενο βλέμμα
η αγάπη ενα ψέμα
λουλούδι που ανθίζει και πεθαίνει στο χώμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
