| |
ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ
Βαθαίνει η νύχτα..
Τα αστέρια αγκαλιάζουνε τη γη
Ένα μοναχικό αστέρι στέκει στο παράθυρό μου
Τι φως!
Τι λάμψη!
Απλώνω το χέρι να το πιάσω
Και αυτό όλο μακραίνει
Και όλο κοντά μου είναι
Κυλάνε τα δάκρυα
Στάζουν χρυσό στο πάτωμα
Διψάει το κορμί
Διψάει και η καρδιά μαζί
Είμαι μόνη
Αγαπάω... μόνη
Τι λάμψη!
Πόσο θα ήθελα να είχα λίγη πάνω μου
Πόσο με πονάει που δε την έχω
Το αστέρι στέκει στα μάτια μου
Τυφλώνει τη σκέψη μου
Καίει την ψυχή μου
Από χαρτί είναι φτιαγμένη
Και το μελάνι αόρατο
Είμαι μόνη..
Γεμάτη από αισθήματα
Γεμάτη από όνειρα να τα μοιραστώ
Τι λάμψη!
Ένα θαύμα στο παράθυρο μου μπροστά..
Να το κοιτώ μονάχη
Ποιος ζει χωρίς αγάπη;
Ποιος γελά χωρίς δάκρυ;
Και ποια είμαι εγώ;
Δεν είμαι αστέρι...
Μου λείπει το φως.
Δεν είμαι θάλασσα...
Μου λείπει η απεραντοσύνη.
Δεν είμαι η αγάπη...
Μου λείπει η θεική υπόσταση..
Πως να συγκριθώ με όλα αυτά;
Πως να συγκριθώ με σενα;
Μετριέται η ύπαρξη;
Μετριέται η ανθρωπιά;
Έξω από το δωμάτιο, πίσω από τους κρύους τοίχους
Μια άλλη ζωή...
Πόσο ελεύθερη είναι η ψυχή;
Ας ταξίδευε για ένα βράδυ
Να έρθω εκεί... κοντά σου
Πόσο μόνη νιώθω...
Και αυτό που νιώθω μόνο το αστέρι ξέρει
Γίνεται φίλος, εραστής, γίνεται συνοδοιπόρος.
Από κάπου μακριά τα πλήκτρα ενός πιάνου
Ηχούν σαν προσευχή
Όχι λυτρωτική
Και σίγουρα όχι θρησκευτική...
Σαν παράκληση να ενωθούν οι μοναξιές
Να γίνουν ένα σώμα.
Μήπως η αγάπη είναι μοναξιά;
Πόσο να την μοιραστείς..
Με τι μέτρο να την δείξεις;
Και πως να την αποδείξεις;
Μήπως και η μοναξιά είναι ομορφιά;
Εσύ κοιμάσαι..
Εγώ κρατώ τα μάτια μου ανοιχτά
Προσπαθώ να είμαι οδηγός σου μέσα στα όνειρα
Δε με διώχνεις μα δε με κρατάς
Το κρεβάτι μου άδειο
Το κορμί μου στεγνό
Βουλιάζεις στις σκέψεις σου
Και με τραβάς μαζί σου στο βυθό
Και τούτος ο πνιγμός είναι μοναχικός..
Κανείς δε θα δει το τελευταίο σημάδι της αναπνοής
Όσα γράφω τα γράφω γιατί στα χείλη χάνουν την ουσία
Μόνο τα μάτια μιλάνε..
Ναι είναι ακόμη μελαγχολικά..
Το αστέρι μπορεί και τα διαβάζει
Εσύ όχι...
Το ξέρω είναι δύσκολο, και εσύ χρόνο δεν έχεις
Μείνε για μια νύχτα μόνο δίπλα μου
Κοιμήσου στην αγκαλιά μου μέχρι το πρωί
Και ύστερα φεύγεις...
Μείνε να δεις και εσύ το αστέρι.
Η νύχτα δε κρατά παρά μόνο μια στιγμή
Η αγάπη το ίδιο..
Η ζωή το ίδιο...
Είναι μικρή!
Μια αράχνη στο πατζούρι πλέκει τον ιστό της
Διάβασα κάπου για την μαύρη χήρα..
Αφού έλξει το αρσενικό και του δοθεί μετά το τρώει..
Ίσως να είναι στη φύση της γυναίκας να είναι μόνη..
Ίσως για αυτό και η μοναξιά είναι γένους θηλυκού..
Όπως η αιωνιότητα..
Κρατά μια ζωή!
Ο έρωτας πάλι κρατά ένα λεπτό..
Μη κοιτάς το δικό σου ρολόι
Σε λίγο θα περάσει το δικό μας λεπτό!
Άφησέ με να κρατήσω τη μυρωδιά σου
Τι δυνατό χέρι που έχεις.
Βάλτο στη καρδιά μου
Νιώσε τους κτύπους
Πάρε λίγη από τη δική μου δύναμη
Λούσου με το αίμα της πληγής μου ..
Και στάσου πλάι μου
Γίνε ένα με μενα
Τι όμορφα λόγια σου γράφω..
Το αστέρι είναι εδώ..
Σε λίγο ξημερώνει, πρέπει να φύγει
Καληνύχτα αγάπη μου..
Καληνύχα μοναξιά μου..
Εγώ θα μείνω εδώ...
ΕΥ-ΔΟΚΙΑ
18/03/2010
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
