| |
Ποναει.....
εκεινη η πληγη που ανοιξε και δεν λεει
να κλεισει....
Εκεινη η ματια που με προσπερασε
μα ηταν αρκετη για να αιχμαλωτισει την ψυχη μου.....
Οπως το φως αιχμαλωτιζει το σκοταδι....
ο πονος το δακρυ.....
Σαν κερι λιωνω....
απο ενα αγγιγμα που δεν ενιωσα ποτε...
Φιλια που δεν γευτηκα....
κι ομως με καινε....
ξενα καραβια σε θαλασσες γνωστες....
τα πιο μεγαλα ονειρα
γεννιουνται τις αδειες στιγμες...
Δακρυσαν τα συννεφα ονειρα να θυμουνται...
προσωπα σε φωτογραφιες παλιες....
Ανθρωποι που χαθηκαν....
τους παρεσειρε ο χρονος...
τους ξεβρασε σε ξενες αγκαλιες....
Τη σκια σου απο το χερι κραταω
τις στιγμες μου μεθαω με σκοτεινες ελπιδες....
Μαχαιρι καρφωμενο στην καρδια....
μια σταγονα ληθης κυλαει πανω στην παγωμενη λεπιδα....
να διωξει την πικρα....
Ο πονος παντα μου ψιθυριζει.....
οι αναμνησεις σαν σφαιρες περνανε πισω
απο τα κλειστα μου βλεφαρα....
σαν κατι να προσπαθει να μου πει....
μα δεν τον καταλαβαινω.....
Τα βραδια οι ψιθυροι γινονται κραυγες.....
αντανακλουν την σιωπη της νυχτας
σαν καλογιαλυσμενος καθρεφτης....
σιωπη βαθια....πνοη θανατου....
Ενα ονομα σαν προσευχη γυρναει μεσα στο μυαλο μου...
Ενα σ'αγαπω που δεν ξεφυγε ποτε απο τα χειλη....
μα καιει οπως το καυτο φιλι την γυμνη σαρκα....
Το σκοταδι γλιστραει σαν μεταξι....
ενα ονειρο πλεγμενο απο αστερια...
μπλεγμενο στα διχτυα του εφιαλτη.....
Οι σκιες μεγαλωνουν επικινδυνα....
Σβηνω το ονομα σου....και σβηνω.....
της ψυχης μου τα φυλλα παρασερνει ο αερας....
Τον τελευταιο στιχο σκοτωνω
αφηνοντας το δακρυ να σβησει αυτες τις γραμμες....
γιατι τις περισσοτερες φορες οι ανθρωποι κοιτανε.....
χωρις να βλεπουν τιποτα.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
