| |
Εϊναι από τις νύχτες αυτές που η ταυτοποίηση ουρλιάζει..
Αντικρίζω, και ο καθρέπτης δεν είναι ευγενικός...νεράκι τα χρόνια...Ράγισα , όμως κλέινω τ α μάτια, αφουγκράζομαι κάθε χώρα μου..Ακούω τον ήχο των αστεριών , όταν βουτάνε στη θάλασσα της σκέψης...
όταν φοβάσαι...τι αλήθεια φοβάσαι; Πέρασε τόσος καιρός, λες και δεν ήμουν εγώ αυτή που άγγιξε τα χείλη της σιωπής.
expresión del alma
Μια μελωδία εκεί που δεν έισαι μόνος..το πιάνο σε συντροφεύει και σου κρατάνε το χεράκι , καθώς κατεβάινεις σκαλοπάτια της ανάσας σου..
Σκαλοπάτια της ανάσας σου...
Χρώμα δίνω στη μοορφή σου
από όλο το χρυσαφί ανέμισμα του ήλιου
και γέρνω απαλά τα βλέφαρα
στο ηλιοβασίλεμα
της νύχτας σου
φυσάει φωνές σου
και τρέχω να ανταμώσω
κάθε φα η ντο η ρε η μι
η σολ
η λα η σι
ηχολόγιο της ψυχής σου...
πόσα βήματα επάνω στα πλήκτρα
με τις άκρες των ματιών σου
κι ας μοιάζουν τα νεύρα
σπασμένες χορδές
Πονάς απλώς,,
Θα περάσει όμως...
το ξέρεις και το ξέρω
μπλε μαύρα
μάυρα μπλε
αδήριτα
χωράνε μαζί
σε όλους αυτούς που μας πληγώσανε
θα πούμε πως γίνεται κι αλλιώς
η αγάπη είναι το αστέρι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
