Με το λατορέτσινο στο στόμα
Φτου σου διάολε ξεκούτη
Φτου σου φεγγάρι μαύρο
Το κατράμι κολλάει στα ματοτσίνορα
Ο σολομός πάει στην κορφή
να γεννήσει τα αυγά του
Ένα αηδόνι πριονίζει τη νύχτα
Το αίμα μου πήζει σαν του σκοτωμένου
Κόκκινο – Μαύρο
Κι εσύ σέρνεις τις παντούφλες σου στο πάτωμα...
Ή χορεύεις ξυπόλυτη
Τι σημασία έχει?
Ξένη – Νεκρός
Ακίδα στο γυμνό σου πόδι
θρόμβος στην σταματημένη μου καρδιά
Κρυφακούω
Φτου σου νύχτα κατουρημένη
Φτου πίσσα και θειάφι
Φτου σου παπά με τα λιβανιστήρια
Φτου σου νεκροθάφτη με τις επισημότητές σου
Αψίδα της ζωής
Θρίαμβος του θανάτου
Οι ήχοι των ανθρώπων
φτάνουν σαν τραίνο που ρχεται από μακριά,
αγκομαχώντας ρυθμικά, εξεγερτικά
Σαν τα γκτουπ που κάνουν τα πτώματα των Εβραίων,
στα κρεματόρια, καθώς τα πετούν το ένα πάνω στο άλλο
μέσα στο λάκκο.
Εϊ ωπ, γκντουπ, εϊ ωπ, γκντουπ
Σαν το σφύριγμα απ' τις μπόμπες λευκού φωσφόρου
που καίνε και ξεφλουδίζουν τα παιδικά πρόσωπα στην Γάζα
Ένας αγρότης στην Ινδία
καταπίνει την τελευταία σταγόνα
από το ακριβό φυτοφάρμακο
Στην Κίνα ο ταχυδρόμος χτυπά την πόρτα
Φέρνει τον λογαριασμό της σφαίρας
που χαραμίστηκε για τον εκτελεσθέντα
Το αίμα του Κάρλο στην Τζένοβα
μια μικρή ήσυχη, κόκκινη λιμνούλα
Πάνε τα περιστέρια και καθρεφτίζονται
Ο φάρμερ στην Αργεντινή
ρεμβάζει το ηλιοβασίλεμα
Όμορφος που 'ναι ο κόσμος!
Στην Γερμανία πετούν ξύλα στο τζάκι
Κρύα η νύχτα απόψε
Αλίμονο στους άστεγους.
Στην Ελλάδα, ένα τσιγγανάκι στα φανάρια
Δώσε 50 λεπτά ρε κύριο
Δε θέλω χαρτομάντηλα
Πάρε να σκουπίσεις τα δάκρυα σου
Φεύγει αμέριμνα
