| |
Τελείωσε...
η άρθρωση της χροιάς...
εξαντλήθηκαν...
οι εντάσεις των ήχων...
ξεκουρδίστηκαν...
συλλαβές και φθόγγοι...
επί-λογος...
***
Τα δάχτυλα τώρα σύρονται...
βουβά...
σ' ανακατεμένα κουμπιά της αλφαβήτου...
αγκυροβόλησαν...
οι παλινδρομήσεις της γλώσσας...
η όραση αναπολεί...
τις σειρήνες που σιώπησαν...
στις κατάρας την δύση...
κι έκλαιγε μ' αναφιλητά σαν παιδί...
που δεν έμαθε ποτένα μιλά...
στο τείχος...
που ορθώθηκε στην απο-σύνθεση μιας ανατολής...
και τώρα...
καιροφυλακτεί ατσάλινο...
προτείνοντας μαχαίρια...
απειλώντας με θάνατο...
***
Σιωπή ψυχής...
βυθίζεται...
άηχη...
στο πέπλο...
μιας σχιζοφρενής κόλασης...
***
Ελπίδα...
η Ανάσα...
ο Kαλπασμός...
στο σιωπηλό...
απο-τύπωμα...
των λέξεων...
Ψυχή μου...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
