| |
Πάλι η νύχτα έγινε δεκτική
Έδειξε τα προσωπά της σε δυο παιδιά..
Η ώρα είναι πλέον πέντε το πρωί..
καθισμένος στο γραφείο με το φως ενός κεριού
και συντροφιά κάποιες σκόρπιες νότες,λίγο πιοτό και μερικά τσιγάρα
γράφω για τις ξεχασμένες και θαμμένες αγάπες μου...
Το φεγγάρι,την συντροφιά,την ομιλία..
Αχ...Πόσο σημαντικό είναι να έχεις να μιλάς.
Έστω και ας μην σε καταλαβαίνουν,έστω και ας μην σε νιώθουν..
Κάποια στοιχειά φροντίζουν για αυτό και ας μην το ξέρεις..
Το μεγάλο στόμα στο δέντρο,το παιδάκι που παρακαλεί κάτω από το ηλεκτρικό φως..
Το φεγγάρι που ασημώνει την φύση,η θάλασσα που ηρεμεί την φασαρία..
Τα νυχτοπούλια που δίνουν ζωή στο νεκρό της νύχτας..
Όλα μαζί συνωμοτούν..
Και η κοπέλα σε ακούει..
Και εσύ μιλάς...
Και το μυαλό μπερδεύεται..
Και προσπαθείς για την στιγμή..
Και σκέφτεσαι..
Αχ...μην σκέφτεσαι τώρα..όλα τα έχεις
Την φύση,την νύχτα,την κοπέλα.....!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
