| [align=center]
Ο ρόλος του ποιητή
Φέρει κοστούμι μοναξιάς
Απόκοσμης γαλήνης προσωπείο
Και θέλει τον ηθοποιό
Να βγαίνει απ΄τη ζωή
Και να παρατηρεί
Αν καταφέρει να βγει
Το πρόβλημα που τον απασχολεί
Δεν είναι πια δικό του
Με την πραγματικότητα όμως
Η απώλεια επαφής
Είναι συχνά οδυνηρή
Αν δεν τα καταφέρει, ζει
Συλλέγει εμπειρίες, μαθαίνει
Αλλά με το αθάνατο
Καμμιά δεν έχει επαφή
Άμοιρε ποιητή
Σε λάθος παίζεις θέατρο...
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|