| |
| | Μαζί |  | | | ποίηση, ειναι αυτο πουαναγράφεται στη μεσεπιφάνια μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου... | | |
'Ητανε βράδυ κι ο βορριάς
πάγωνε την σιωπή.
Γυρμένη σα τριαντάφυλλο
στο κρύο μου κορμί.
Κοιτώ τις πόρτες τ'ουρανού,
και νιώθω το φιλί,
γλυστράς μες τις παλάμες μου,
και έπιασε βροχή.
Είναι το φώς του φεγγαριού,
στα μάτια σου αστραπή,
και έχασα τον ύπνο μου,
μέχρι να κοιμηθείς.
Το φώς μου λες πως χάνεται,
κάτω απ'την πληγή,
φιλάς στο μέρος της καρδιάς,
και γίνεσαι αυγή.
R:
Μου λες οτι δε χάνεσαι,
σε άλλη αγγαλιά,
το ξέρω τ'άστρα βγαίνουνε,
κι ας έχει συννεφιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
μηχανοδηγος
01-04-2010 @ 03:36 | Όμορφο....... | | Ναταλία...
01-04-2010 @ 05:00 | Μου λες οτι δε χάνεσαι,
σε άλλη αγγαλιά,
το ξέρω τ'άστρα βγαίνουνε,
κι ας έχει συννεφιά.
Πολύ πολύ ωραίο ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | | frasd85
01-04-2010 @ 11:48 | Το φώς μου λες πως χάνεται,
κάτω απ'την πληγή,
φιλάς στο μέρος της καρδιάς,
και γίνεσαι αυγή.
olo to poiima to egrapsa gia na ensomatoso ayti tin strofi...xaxa | | Mικρουλι
01-04-2010 @ 14:14 | Πολυ ομορφο!!! ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
