| |
Μια νύχτα, ένα ακολούθησα αστέρι ζαλισμένο
που είχε μεθύσει απ' των χειλιών σου την αλήθεια
και σε φεγγάρι μ' έβγαλε που μισοβυθισμένο
μέσα στις κόρες δυο ματιών, ζητούσε βοήθεια:
«Πιάσε - πιάσε τα μαλλιά μου σε παρακαλώ
δες πως κόβεται η μιλιά μου μες το πράσινο
βυθισμένο χρόνια είμαι μα δεν πνίγομαι
μάτια δεν ξανακοιτάω σου το ορκίζομαι»
κι όπως κάνω να το πιάσω πάει ζαλίζομαι
στο γαλαζοπράσινό σου μέσα πέφτω βλέμμα
μα δεν πνίγηκα , μονάχα βασανίζομαι
κι ας χωρίζει μιαν ανάσα τη ζωή απ' το τέρμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
