| |
Φευγουν οι ώρες μακρειά
και εσυ δεν έχεις τι να πεις
λόγια που ο χρόνος προσπερνά
πίσω απ' τα φώτα της ντροπής
μέρες που πνίγουν την κραυγή
σε άδεια δωμάτια του μυαλού
όταν μια θλίψη θα αιμορραγεί
στην σοφία ενός μικρού Θεού
Φευγουν οι μήνες μακρειά
μα πάντα κάτι μένει εδώ
αν είναι πόνος η μια χαρά
ποτέ δεν έψαξα να βρώ
νύχτες που κρύβουν μυστικά
στα σταυροδρόμια της ψυχής
στου χρόνου μείνανε τη σκιά
με δυό πνοές καμένης γης
Φευγουν και εγω μαζί μ' αυτα
αδειο κορμί μου σε πετώ
μες των ταρτάρων την φωτιά
σαν ενα μαυρο ξωτικό
με έδεσε πάλι μια γέρικη βροχή
που αντί νερό ποτίζει αίμα
καρδια ποτε δεν είσουν δυνατή
για να αντέχεις της αλήθειας μου το ψέμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
