| |
Εφυγες....
κι εσπασε το λεπτο δικτυ
που με προστατευε απο την πραγματικοτητα.....
Αρχισα να πεφτω στο κενο....
μεχρι που μια σκια με
εκλεισε στην αγκαλια της....
κερνοντας με σκοταδι....
Μεθυσμενη απο αμφιβολιες
εκλεισα τα ματια μου
αφηνοντας τον εφιαλτη να με κατασπαραξει....
η ψυχη γεμισε πληγες
απο τις παγωμενες λεπιδες
και τα αιχμηρα αγκαθια της απωλειας....
Η μερα αρχιζει και χανεται σαν σπασμενο ρολοι....
Εφυγες....
αφηνοντας ακαλυπτο ενα σωμα που κρυωνει ακομα....
Αρχισα να μετραω τις στιγμες με ανασες....
με δευτερα που εγιναν χρονια....
πιστεψα πως ο πονος δεν θα με χαραζε τοσο βαθια....
μα οι ψιθυροι εγιναν κραυγες.....
τα ονειρα νεκρα κορμια
επιπλεουν στο σκοταδι της ψυχης μου....
Αναμνησεις....δαχτυλιδια απο καπνο.....
τις παρασερνει ο δυνατος αερας
σκορπιζοντας τες στην ανυπαρξια......
Ενα σαγαπω ξεφευγει απο τα χειλη σου....
ομως τα μελη μου εχουν πλεον παγωσει.....
Η ζωη φυλακιστηκε στο χαμογελο μιας στιγμης....
αποτυπωμενο σαν παλια φωτογραφια
στην ακρη καποιας μνημης.....
οι λεξεις παγιδευμενες κατω απο την σκονη
δεν νιωθουν την αναγκη να υπαρξουν.....
αφου οι σκιες δεν μιλανε....
μονο κοιτουν απο μακρια.....
Ενας γυαλινος κοσμος που δεν μπορω να τον αγγιξω....
μονο να τον νιωσω....
γιατι ειναι σαν να μην υπαρχω πια....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
