| |
Θα δακρύσω όταν πέσει η συννεφιά
κι αυτή η άχαρη βροχή με σκεπάσει ξανά.
Σαν λαβύρινθος το σπίτι μου είναι πια,
φεύγεις όμως δεν μπορείς πια να πας πουθενά.
Το πρωί ειν' η αύρα μου φτηνή,
σ' όποιον δω θα την πουλήσω ν' αρχίσει να ζει.
Τα φαντάσματα μου πάλι με νικούν
σ' επικίνδυνη ζαριά που' ναι χωρίς λεφτά.
Σε γεννήσανε χίλια μυστικά,
σ' άλλους κόσμους σε πάνε απόψε μακριά.
Δεν με βρίσκεις είμαι μίλια μακριά,
ποιός με ξέρει, σαν αστέρι θα σβήσω ξανά.
Σαν ζητιάνο με έχουν όλοι δει,
την αλήθεια έχω θάψει βαθιά μες τη γη.
Κι αν ανήμπορος πάλι σε κοιτώ,
στον αιώνα που θα' ρθεί θα σε αναζητώ.
Με στοιχειώνουν φαντάσματα ξανά
με μορφή σημαδεμένη σε σκάρτα χαρτιά.
Σε βαλέδες και ρήγες προσευχή,
περιμένοντας ν' αρχίσει και πάλι η βροχή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
