| |
Η αγωνία
το ζεϊμπέκικο μετά από παραγγελία
το κλάμα για το άδικο
μια χιλιογρατσουνισμένη βέρα στο μεσιανό του δάχτυλο
Ούτε αθάνατος
ούτε θεός
μα πατέρας
Συνηθισμένος άνθρωπος
με πόνους στη μέση
με μάτια που έσβηναν μέρα με τη μέρα
με μια ανάσα που μου θύμιζε εμένα
πενήντα χρόνια σε ένα χωριό ξεχασμένο
Με τα χέρια γεμάτα ρόζους
με τα μαλλιά χωρίστρα στην άκρη
Μια φωτογραφία κιτρινισμένη φαντάρος με στολή
Μια άλλη γαμπρός με τη μάνα μου δίπλα
πιο κοντή και πιο γελαστή
αυτός σοβαρός κι αμίλητος
άντρας
Δεν ξέρω αν μπορώ να περιγράψω τι ήθελα να πω
Ούτε μπορώ να περιγράψω τον πατέρα μου
Ήθελα απλά να μιλήσω με κάποιον
Πατέρα σ' αγαπάω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
