| Γεννήθηκα από έρωτα
σε μιά κολασμένη φάση
και δε γίνεται ξενέρωτα
η ζωή να με προσπεράσει
Μεσ΄τη βροχή και το λιοπύρι
άνεμος πατέρας μέχει σπείρει
ένα αγριολούλουδο στα βράχια
θρόισμα σε χρυσαφένια στάχια
Κι αν με τρώει τ΄αγιάζι-είναι κρίμα
μα δεν είμαι γρανάζι στο σύστημα
αυτή είναι η δική μου φύση
που ελεύθερο μ΄έχει κρατήσει
Τι να τους κάνω
τους δήθεν-βολεμένους
κάλλιο να πεθάνω
παρά με τους ξενερωμένους
Όλα τάχουν κάνει-ίσωμα
άψυχα στρατιωτάκια στο κύκλωμα
τρέχουν-τρέχουν να προλάβουν
φαύλος κύκλος-ας το καταλάβουν
Μεσ΄τη βροχή και το λιοπύρι
άνεμος πατέρας μέχει σπείρει
ένα αγριολούλουδο στα βράχια
θρόισμα σε χρυσαφένια στάχια
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 1
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|