| |
Μες στους βυθούς άπειρα του έρωτα κοράλλια
έγιναν κόκκινη φωτιά σ' ανήλικη γοργόνα
και πίσω απο ναυάγια μικρά μαργαριτάρια
έντυσαν την θάλασσα στην μέση του χειμώνα
Αστρα που μπλεχτήκανε σε δίχτυα ουρανό
σκορπίσανε σε μια βραδιά νυφάδες απο χιόνια
και μένα που το τάμα μου κατάντησε φθηνό
τις αμαρτίες μου μετρώ στου άνθρωπου τα χρόνια
Τα κρίματα που παντρεψα κι ακόμα τα φορώ
μικρές σταγόνες που πότισαν το σώμα μου με αίμα
σαν ρούχο που αγάπησα κι επάνω μου κρατώ
αλήθειες που ασέλγησαν στο πιο όμορφο μου ψέμα
'Οπως θα χάνει το πουλί στον άνεμο φτερό του
ο θάνατος στα σπλάχνα του σαν εκλησσιάς παγκάρι
σημάδι θα χω στην σιωπή και εγω τον άγγελο του
δινοντας για αντάλλαγμα της νύχτας το φεγγάρι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
