| |
[align=center]Μ’ ένα άγγιγμα θ’ αρχίσει, της συνουσίας το χορό,
την αγάπη θα σφραγίσει, σ’ ένα ακανόνιστο ρυθμό…
Την ατμόσφαιρα στολίζει, με μελιού την ευωδία,
ο νους νωχελικά γυρίζει, σε σκηνές από ταινία…
Κάθε άκουσμα χειλιών, ένταση στιγμής θα δώσει,
τέρψη αοράτων ουσιών, με σημάδια θα προδώσει…
Βαριές ανάσες, πεταχτές, σε πάθος έντονο χαμένες,
της κλίνης οι μικρές ρωγμές, απ’ τον πόθο χαραγμένες…
Στης παύσης τη στερνή σιωπή, η αγκάλη θα μιλήσει,
σε λίγο πάλι μια γιορτή, τον αέρα θα ζαλίσει…
Μια φλόγα ζοφερή πάλι απόψε θα ανάψει
σ’ ένα κάλυμμα υγρό τα λόγια τα φθηνά θα πάψει,
η ανάγκη η καυτή την απιστία θα ρημάξει,
μες σε θάλασσα κραυγών τις αισθήσεις θα αλλάξει…
Όταν η ένταση χαθεί και ο ήλιος το σκοτάδι πάψει,
πέπλο φωτός θα μοιραστεί, με ίνες θέρμης έχει ράψει…
Μια ατέρμονη σιγή, τις κραυγές θα γαληνέψει,
των αισθήσεων τη φυγή, σε καπνό θα ταξιδέψει...
Ο χρόνος πάλι θα κυλήσει, με ηρεμία μυστική,
ο χώρος τώρα θα μυρίσει, σαν την πρώτη τη στιγμή…
Θερμά τα χέρια να κρατούν, του έρωτα την ιστορία,
με αισθήματα μεθούν, χωρίς αυτά δεν έχει αξία…
Μια στιγμή μοναδική, του κορμιού η υγρασία,
μ’ ένα χάδι θα χαθεί, μες τ’ ονείρου την μαγεία…[/align]
Χρήστος Μπαλτατζίδης 02/10/2009
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
